« دُر نهان »
یکی به درگه معبود ،حسین حسین(ع) گوید
یکی به راه حسین(ع) ز جان و دل پوید
هر آن کسی که به درگاه حق ،گنهکار است
برای جُرم و گناهـش ، حسین (ع) را جوید
به آستان حسین(ع) اَر کسی کند خدمت
رهی برای نجاتـش در عاقبت جوید
یکی به سینه و سر می زند از غریبی آن
یکی ز قتل علی اصغرش سخن گوید
یکی به گریه در آید ، بر اکبر(ع) ناکام
یکی ز همّت عباس(ع) نوجوان گوید
فغان و آه2 ، که زین العباد (ع) بی یاور
اگر زِ زجر اسیری آن سفر گوید
دلا بـسوز اگر زینـب(س) ستـم دیده
سخن ز طعنه ی3 زنهای شامیان گوید
حسین فاطمه(س) را بی گنه چرا کشتند
همیشه حق طلب ، نام آن حسین(ع) گوید
حسین(ع) آب زلالی است در صف محشر
یقین که چرک ضلالت4 ز شیعیان شوید
حسین(ع) دُر نهانی است در خزانه ی حق
به روز حشر و قیامت سخن توان گوید
همیشه چرخ جهان بـر خِرَد بُوَد دشمن
خرد زِ دشمن خود کی توان سخن گوید
حسن مَپُرس ،که چرخ از چه کینه جویی کرد
کسی زِ کینه ی این چرخ کی توان گوید
٭٭٭
1- خطا - لغزش 2- ناله وفریاد و افسوس 3- سرزنش 4- گمراهی
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5