در گلستان، همه جا خار به تن میبینم
گِرد هر مرغِ شباهنگ، زَغَن میبینم
در غزلهای من و یار و گلستان غزل
گاه از زاغ و زغن، نیشِ سخن میبینم
سالها مَحرمِ این دل، گُل بی خاری بود
حال، در قامتِ گُل، خار به تن میبینم
بوسه ی مِهر به هر لب زنم از بهر خلوص
مُهرِ صد جور به لبها و دهن میبینم
گاه با مرغ شباویز چو گرم سخنیم
در غم نغمه او، حق به کفن میبینم
کاروان از غم این گلشنِ دل، ناله مکن
خار را در برِ گُل، یارِ کهن میبینم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 23 مهر 1401 10:23
.مانا باشید و شاعر
دادا بیلوردی 23 مهر 1401 20:11
درود بر جناب مقدم
احساستان همیشه جاری باد