پاییز خنیایی

باز می بارد خزان از چشم خود برگی
زرد و خاموش و ملبس
بر لباسی زعفرانی رنگ
گوئیا دارد نظر
تا چون دژی محکم
نبازد خویشتن
بر حمله ی نامهربان سرد
ونسپارد گلوی رزد خود بر درد
بهار از سرگذشت و
...

روح آزاد

روح آزادم
رهایم کن
شدی سرتا ز پا ایذا
زبس خاموشی وتنها
در این جنگل که می سوزد
به پهنای دوصد دریا
در اینجا آشتی مرده
صفا مرده
وانسان خفته در لای
هزاران وعده ی بیجا
وتنها انکه گوشش را
خراشد...

اذربایجانون شیرین دیللی وسوز استادی ،
استاد شهریارون استقبالیندا بیر تضمین
و غزلواره طنز مضمونوندا

سکه بازاری

اول گون کی ازلدن منی خلق ایله دی تاری
اوت دوشدی جانا یاندی بتون قالدی غباری
من بیر قورو...

وقت نماز شد بیا ای مه خوش لقای من
بی تو به اسمان رود ناله ی جان گزای من
اسئلک به حق اسم ای صمد حکیم من
"غریب"و مضطر آمدم دمی شنو ندای من
.............................................................
ت...

سخنی با سعدی
در رابطه با بزرگداشت روز "شیخ اجل سعدی بزرگ علیه الرحمه "استاد بی بدیل غزل فارسی

گو چه سان لب بگشاید
به ثنای تو زبانم
یا چه سان گل بکند
نام تودر مزرع جانم
تو که باغی زصفا
بر رخ عالم بگش...