وقت نماز شد بیا ای مه خوش لقای من
بی تو به اسمان رود ناله ی جان گزای من
اسئلک به حق اسم ای صمد حکیم من
"غریب"و مضطر آمدم دمی شنو ندای من
.............................................................
تو را در مرز فردا دیده ام من
زباغ عشق رویا چیده ام من
بیا بشکن تو قندیل غمم را
بدون تو به غم پیچیده ام من
..........................................................
بهار آمد گل آمد یار بس کو
صدای شرشر آب امد از جو
دلم چون ابر غمگین زد سیاهی
همه آمد نیامد یار دلجو
.........................................................
بیا که یک بغل آورده ام گل شادی
مشام گشته معطر ز بوی هر بادی
من ان نیم که زخاطر برم گل رویت
به هر گلی که رسم از تو می کنم یادی
..........................................................
من و این میوه های سرخ سینی
شب یلدا ،انار و فال بینی
تو را در ذهن می سازد تداعی
گل نازم ز غربت کی می ایی ؟
............................................
رموز عشق بر من وا کن ای دوست
بیا یک دم تو من تا کن ای دوست
"غریب" ساحل شن زار عشقم
کویر جان من دریا کن ای دوست
....................................................... در ادامه
...............................................
نظر 3
امیر عاجلو 03 اردیبهشت 1399 08:56
زیبا و دلنشین استاد
خسرو فیضی 03 اردیبهشت 1399 14:35
. با بهترین درودهایم
. استاد ارجمند و گرامی قلم توانایتان چنان رقم زده است
. که پیرانه سر هوس سرودن عاشقانه ای دارم
. با حُسن تو دل شرکت جان بازی کرد
. چشم ات ز برای دل کله سازی کرد
. دل کرد تظلم از تو و شد محکوم !!
. از بس که لب ات پشت هم اندازی کرد !!
. سر ارادت ما و آستان حضرت دوست
.
حسین یوسفی رزین 05 خرداد 1399 17:32
کرم نما وفرود آ که خانه ی خانه ی توست
بی بدیل استاد از این که
بذل توجه شایان دارید
سپاسگزارم