سال وقوع همگی: ۱۳۷۳، خدمت وظیفه(اراک- شرکت هپکو)
بخش اول- عاشقانه ها
نخست:
اندر این آئینه دل نظری کن صنما
رخ زیبای خودت را به خلایق بِنما
تا که از ناوک مژگان رسدم مختصری
پرتو عشق فروزان وجودت به جفا...
باباطاهرگونه ۱
عزیزُم دوریَت خاکسترُم کرد
هوای کوی تو غم گُسترم کرد
دِلُم دایم در این سینه به جوشه
خیال تو چه خاکی بر سرُم کرد
باباطاهرگونه ۲
فضای سینه ام فرش قدومت
جوانی ام همه طی شد به کویَت
مرا ...
صدایم کن،
صدایم کن،
که من مخمور آن آوای روح بخش بهشتینم،
نگاهم کن،
نگاهم کن،
که محتاج همان چشمان پرمهر و گل آذینم،
تن تب دار من را با نوک انگشت همچون پرنیانت،
به یک جرعه نوازش،
از آن باغ مصفّای وجودت...
در قلب من تو یک گلی، بوی خوشی داری عزیز
مثل روزای کودکی، مهرت نشسته ریز و ریز
من با خیال اون روزا، تا کوه قافم می دَوم
سرشارم از لبخند تو، با سرنوشتم در ستیز
اینجا منم دیوونه ات، در بند اون افسونه ات
...
ابهام....
در پی اش،
ایهام....
سپس، دنیایی از الهام....
روایتی از علی ابن ابیطالب (ع): علم نقطه ای بود، جاهل آن را گستراند.
العاقلُ اشاره.......
تبلیغات
