آنگه که از خشم لبالب میشوی چو تنور
چشم بر هم می نهم و باز سکوت می کنم

یا آن دمی که سراسر پر از اشک می شوی
من هم پیاله میشوم و باز سکوت می کنم

از لحظه بارش یخ پاره های تگرگ بر سرت
چتری زِ آهن می شوم ...

خانه را سقفی ز مهر و عشق باید داشتن
ورنه هر لانه شود آرامگاه ماکیان
گر نباشد شعله ی عشقی میان منزلی
پس چه فرق باشد میان خانه با نامحرمان؟
مهر مرد اندر سرای کوچکش یک نعمت است
بهر فرزندان و همسر، چون هم...

(1)
سوختم دم بر نیاوردم ز درد
خود ندانستم چه ها با من بکرد!
گفت خاموش ار بخوانی خویش، مرد
مر ترا شایسته گر با دردهایت خو کرد
(2)
در چراغ روشن چشمان تو دیدم شبم
تیره تر از هر شبی آنگه که میبوسی لبم
گرچ...

من فرو خوردم چنان خشم فرو بنشانده را
کین چنین آرام آرامم همی بر ساحل اندیشه ها
نه دگر حالی برایم مانده تا از درد خود شکوه کنم
نه چنان انگیزه ای تا خاطراتم را دمی زنده کنم
خیلی وقت است این دلم را من به...

مرزها در سیم خاردار بُرنده نیست
مرزها در کوه و دشت و جنگل و دریا که نیست
مرزها در پشت درهای به هم چفت کرده ی تاریخ نیست
مرزها در رنگ و رو و چهره و قوم و نژاد و مذهب و ایمان که نیست
مرزها در اختیار ظال...