_______________________
دلم شور میزند
غصه که میخورم:
روزه ام قضا میشود
______________________
کاریکلماتور _عیسی نصراللهی

به خود که آمدم پیشَت نبودم
چرا پس شعرِ دلگیری سرودم؟
تو اصلا کیستی،از من چه خواهی؟
چرا سایه کشیدی بر وجودم؟
خودت بودی که خواندی در شبِ تار؟
خودم آوازِ خیست می شنودم
به رویِ مزرعه،پیشِ سپیدار
غمِ بار...

شعر اول:


سارایِ کودکیها، شیرینترین محالم
بازا زِ شهرِ غربت، ای رفته از خیالم
تو بهترین گناهی،امشب به وقتِ بوسه
یادم تو را فراموش، ای اولین سؤالم ...
گفتم قرارِ آن شب،پس کی رسد به پایان
اصلا شنیده ای...