شاعران
عیسی نصراللهی
دفتر شعر کوچ
شعر پَه پی ( پروانه ) | عیسی نصراللهی | شعر ایران

پَه پی ( پروانه )

ارسال شده در تاریخ : 09 آذر 1401 | شماره ثبت : H9422967

پَه پی ( پروانه ) -شعری به گویش کوردی پهله ای
____

ﭘَﻪﭘﯽ اِژنَفتی،بی دَسلاتِم ؟
دِی دوولِ چولَ،مِ بی وِلاتِم /

ﭘَﻪﭘﯽ ﻫَﻪ ﻭﯾﺮِﺕ،او ﺷﻮﻭﻩ ﮐﯿ نَ؟
ﻫﯿﺸﺘﯿﻨَﻢَ لایِ، سایِ پرچینه؟/

ﻧَوِهﺗﯽ ﻭﻩ ﺧﻮﻭَﺕ،ﮔُﻢ ﺩﻭﻭِﻡ دِچِم؟
ﭘَه پﯽ ﻧﺎﺯﺍﺭِﻡ، سَه ر ﻭَﺭِﺕ ﻣِ دِﻡ/

ﺍَﺭ ﺷﻮﻧﯽ ﮔهﺮﺗﯽ، ﮔِهرتﯽ ﺧَﻪ ﻭَﺭﯼ
ﭘَه ﭘﯽ ﻣَﺪﯾﻮﻧﯽ،ﻫِﻨﺎ ﻧَﻪﮐَﺮﯼ/

ﺍﮊ ﻭﯾﺮِﻡ ﻧﯿﭽﻮ،ﺍﻭْ ﺩَﻡ ﺗَقَ لَه
ﺷﻮﻭﻩ ﮔِﺮﺗَ لَ، ﻟﻮْﻭَه خَ نَ لَه/

ﭘَه ﭘﯽ، ئارِﻩزﻭ ﺩﯾﺮِﻡ ﮐﻪ بَﺷﯽ
ﺍﮊ ﺳﺎلِﻟَهکِ،ﺧﻮوی ﺍُﻭ ﺧُﻮﻩ ﺷﯽ/

ﻣَﺮﯼ ﻣﺎﺳﯽﯾُﻮﯼ، ﻣَه رﯼ،ﺟِﺭﯼﯾُﻮﯼ
ﭼﯿﻦَﻩ ﺯَه ﻣﯿنَ،ﻣَه رﯼ ﮐِ ﭘﯽﯾُﻮﯼ/

"ﭘَﻪﭘﯽ" ﺑِﻨﯿﺶ ﺍَﻝ ک َ م ِ ﺍیی ﺗَﮋﮔﺎ
ﻧَﻭَﺵ،ﻏَﺮﯾﻮِم، ﻧَﮐ َ ،ﺗﻮ ﺣﺎﺷﺎ/

ﻣِ ﻧِﻢ، ک َلو لِ،ﺩﻭﻭﺍﺭ، ﺭِﻣﯿﺎیَه
ﻭﺟﺎﺥْ ﮐﻮﺭَ کِ ،ﭘَﻪ ﻟِﻦ،ﻭِﺭﯾﺎیَه/

ﭘَهﭘﯽ،نَ ﻭﯾﻨﯽ،ﺍیی ﺗﻮﮊِ ﮔَنَه
ﺍﯼ ﺗﻮﮊِ تَه مَ، ئه سرِ ﭘِر خَمَه/

ﮐﺎﺳِﻢ ﺳُﻮوﺍﺭَ،ﺑﯽ ﻭﻩ ﺍﻓﺴﺎنَ
ﻣﻌتَرِﻑ ﺩﻭﻭِﻡ،ﺍَﺭ ﺧﻮﻭﻩ ﯾﺎ نَ/

ﻫﻮﻭﺍﺭ ﺩِﻡ ﻭَ ﺧﻮﻭَﺕ، زَﻣﻮنَ ،گ َنَه
ﭘَه ﭘﯽ،ﭘﻮﻭﯾﺰَﻩ، ﻭَﺧﺖِ ﭘِﺮ خَ مَه/

گُرج و فِراقَت،ﺩِلِت ئاﺯﺍ ﺑﻮ
"پَهﭘﯽ"کِ زَ ﮐ َﻢ،ﻟَﻦ ﺑِکَﻪ،ﻧَﭽﻮ/

____

ﺗﺮﺟﻤﻪ :

ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ام،شنیده ای که ناتوان هستم
و در این دشتِ خلوت و تنها، هیچ مأوایی ندارم؟
ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﯼ ﻣﻦ،ﯾﺎﺩت هست ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﺒﺢ
در سایه ی پرچین خیال من را تنها گذاشتی؟
ﻧﮕﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﮔُﻢ ﻣﯿﺸﻮﻡ؟
ﻭﻟﯽ سر و جانم ﺭﺍ ﻓﺪﺍﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﯼ
ﻣﺪﯾﻮﻧﯽ ﺍﮔﺮ به من ﺧﺒﺮ ﻧﺪﻫﯽ
ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﯿﺸﻮﻧﺪ
ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎ
ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﯾﯽ :
ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺭﻓﺘﻪ ﯼ ﺧﻮﺏِ ﻗﺪﯾﻢ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺁﺏ ﺷﺪﯼ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﻓﺘﯽ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﯼ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯿﮕﺮﺩﯼ
ﺑﯿﺎ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﺗﺶ ﻣأﻭﺍ ﮐﻦ
ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﻧﮑﻦ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﺎﺵ
ﻣﻨﻢ،ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﺎﻩ ﭼﺎﺩﺭﻡ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ
ﻫﯿﭻ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﮐﺎﻣﻼ‌ نااُمید ﺷﺪﻩ ﺍﻡ
ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺍﻡ ،ﻏﺒﺎﺭ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﯽ؟
آن ﻏﺒﺎﺭ ﻏﻢ ﻭ اشکِ سرشار از ناراحتیست ؟
ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ
ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻣﯿﮑﻨﻢ، ﻭ ﻫﯿﭻ ﺍﺑﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﭘﻨﺎﻩ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻡ،ﺑﺪ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺍﯾﺴﺖ
ﭼﻮﻧﮑﻪ ﻓﺼﻞ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻏﺼﻪ ﺍﺳﺖ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻤﺎﻧﯽ ﻭ سرفراز
ﺍﯼ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﯼ ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ،ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﻤﺎﻥ

____

عیسی نصراللهی