ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺗُﺮﮎِ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ، ﻧﻤﯿﺒﺨﺸﺪ دل ﻭ پا ﺭﺍ
ﺑﻪ ﻓﺎﻝِ ﻧﯿﮏ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ، ﺧﯿﺎﻝِ گیسِ ﺳﺎﺭﺍ ﺭﺍ
ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺣﺎﻓﻆِ ﺩﻟﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﯿﺒﺨﺸﺪ ﺑﺨﺎﺭﺍ ﺭﺍ
ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﻦ، ﺑﻔﻬﻤَﺪ ﮐﺎﺭِ فردا ﺭا
ﺩﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﺮﮔﺲ ﻭ مریم،ﺩﻭ شاخه سُرخِ اُرکیده
به همراه آوَرَد امّا، ﻧﮕﺎﻩِ ﺗﻨﺪِ مینا ﺭﺍ
ﺩِگَر ﺩﻭﺭﺍﻥِ پیکار و خروشِ تیشه یِ فرهاد
نباشد شورِ شیرینَش ، زبانِ تلخِ لیلا را
ﯾﮑﯽ ﮔﻮﯾﺪ به آن حافظ، سخاوتمندِ این قصه
چرا بخشیدی ای شاعر، سَر و رخسارِ سیما را ؟
ﺍﮔﺮ دلداده یِ مویَش، زَنَش را ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯿﺪﺍﺭﺩ
«الا یا ایهاالساقی »، فروغِ چشمِ رعنا را
اگر یغماگرِ زُلفَش، خودش بَخشَد بخارا را
چرا واگویه یِ خالَش، اَدِر کأسا، زلیخا را ؟
بنازَم شاعرِ تنها، کنارِ حافظِ دلها :
که رسوا کرده اند اینک، دروغِ یوغِ دنیا را
____
عیسی نصراللهی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 28 آذر 1401 18:05
!درود