جادوگران پیر
برگ های پاییزی را از پیش ناخن های ما جارو می کردند
دست در دست یکدیگر رد شدیم
با وقار خاصی
به هم
به همه لبخند می زدیم
و جهان طوری بود
که انگار
انجمن صنفی رنگ کاران با ا...

که او را



گاهی که تو
به یک فنجان قهوه می مانی
و قطعات طلایی آفتاب
با زنبق های روییده از کنار روسری ات
چقدر دوست دارم همین حوالی
پوسیدن را
در مومیایی مهتاب
پوست اندختن را مانند مار حافظه...