غزل نوروزی

ارسال شده در تاریخ : 05 فروردین 1399 | شماره ثبت : H948796

چه دور افتاده ام از خود ، چقدر از دل گریزانم
کدامین جاده را طی می کنم امشب ؟ نمی دانم
شروع راه ، راه عیش و شادی بود و سرمستی
چرا افتاد این سو بخت خوابالوده ؟ حیرانم
مرا می برد سوی کهکشانها ، اسب خوشبختی
پریدم ، خواب بود آن سرزمین ها زیر چوگانم
چقدر از سایه ها بیزار بودم ، از دورویانی
که روی آتش تزویرشان می سوخت ایمانم
خدا ! این بختک سنگین ندارد هیچ پایانی
چرا اینقدر تو در تو ست این کابوس – زندانم
دگر راه فراری نیست ؟ آری نیست ، آری نیست
صدا در دره ... نه ، چون رعد پیچیده است در جانم
...........
امیدم روز نو ، نوروز ، روزی بهتر از امروز
به امید تو این شب را به سوی صبح می رانم

محسن بیاتیان

محسن بیاتیان از دفتر : من درخت سیب بودم 05 فروردین 1399 6نظر

غزل اعیاد و جشن های ملی عمومی

تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 5 از 5

نقطه نظرات

تعداد نظرات: 6 ارسال نظر جدید

نظر 6

امیر عاجلو 05 فروردین 1399 01:07
عباس ذوالفقاری 05 فروردین 1399 09:24

امیدم روز نو نوروز.....سلام ...خوب بیت سوم که اسب و کهکشان و چوگان را ارتباط دادید عالیه....مانا باشید
خسرو فیضی 05 فروردین 1399 13:31

. کنون تنها نه از مردم که از خود هم گریزان
. کنون گر نام من پرسی جواب خود نمیدانم
. چو گشتی دل فریب من ملامت شد نصیب من
. چنان بردی شکیب من که دیگر صبر نتوانم
. با درودی صمیمانه
. استاد گرامی سروده ای زیبا را مهمانتان بودم و بسیار آموختم
. همچنان مشتاق بهره بری از کلک خوش خرامتان هستم
.
محمد علی رضا پور 05 فروردین 1399 14:03

به امید تو...
محمد علی رضا پور 05 فروردین 1399 14:03

سلام و درود،
برای معرفی بیش از پیش قالب های تازه و توامند "سروش"،
"سه گلشن" و "شعر سبز(چندآهنگ)" به همراهی تان نیازمندیم.

سروش دو قسمتی

دستت آماده کن!/ “دل گِرو در کِرِشمه های تمشک!”//

سروش سه قسمتی

دل گدازنده، دلنواز آمد/ باز با ناز و سرفراز آمد/ کاشکی داشتم دلی، دلکی .//

سروش چهار قسمتی

آفتاب غروب و کشتی و آب/ موج بی تاب و التهاب و شتاب/ آی دریا! بیا مرا دریاب /
مثل ماهی به ساحل افتادم(افتادَه م) .//

سروش پنج قسمتی

مِه چه زیبا نِشَست بر تنِ دشت/
ناز و نرم از کنار دشت گذشت/
خاطرات تو در دلم آمد/
نازتازان و بی گذشت گذشت/
باز، گلگشت، نوعروس، خیال
(خوانش دیگر: باز، گلگشتِ نوعروسِ خیال .)//

(سروش، قالبی تازه و توانمند در شعر فارسی و تا حدود زیادی، جامع قالب های دوبیتی، رباعی و سه گانی و همچنین پلی میان شعر سنّتی و شعر نو ست.)
فاطمه گودرزی 25 فروردین 1399 00:15

درود بر شما