زمستان

ارسال شده در تاریخ : 03 اسفند 1400 | شماره ثبت : H9420007

زمستان

لخت و عریان شد
درختان
همچو من
در فصل سال
گوئیا مرد سخن
بسته دهن از قیل وقال
سخت و نامیمون
باشد
ادمی دست از تلاش
برکشد
درگوشه ای
بنشسته بر امیّد فال
پس. چه باید کرد؟
شد باید درخت
رخت از تن کند و
مردن فصل ها
با امید زنده گشتن
بار دیگر در بهار
زندگی کردن دوباره
با امیدی ده چهار
افریدن جلوه ها در این
مسیرزندگی
ازمودن بار دیگر
رسم نو
پایندگی
چون "غریب"است وشگفت اور
مسیر زندگی