شـبهـه ( قـصیـده )

بـه نـومـیـدی ، امـیـدوارانــه ؛؛ شـک کـن
بـه حــال عـاقــل و دیـوانــه ؛؛ شـک کـن

زمین تخت‌ست‌ وصاف یا بیضوی‌‌ شکل
چه‌ فرمود و چه‌ گفت افسانـه؛ شک‌‌ کن

چـه در انـدیـشــه یـا وهــم و خـیـالات :
تـــو آزادی و آزادانـــه ؛؛؛ شــک کـــن ..!!

ستمگر گفت ، پیمبر گفت ،چه‌‌کس‌ گفت
چه فـرمـود دوست یا بـیگانـه ؛ شک کن

بـدیـدی بـر درخـت ، گـنـدیـده سـیـبـی :
به بـاغْـبان و به خـاک و دانـه ؛ شک کـن

اگـر فـردی چــو فـرضـاً نـاخـلــف شــد : 
بــه افــراد درون خــانــه ؛؛ شــک کــن !!

بـر آن بـاور اگـر بـرهـان پـذیـر نـیسـت !
بـدون وقـفـه ، پـیشـگـیـرانـه ؛ شـک کـن

بپـرس ؛ بر پـرسشـت ، پاسـخ نـیافـتی :
مـکـن تـردیـد و کـنجـکاوانـه ؛ شـک کـن

در آن مسجـد "نماز" برحسب نرخ است
به شیخ و مـنبـرش خـصمانـه ؛ شک کن

گــمـان را مـوشـکافـی کـرده " مـنـطـق "
بـه بـاورهـای کــورکــورانــه ؛؛ شـک کــن

چــو چــشمــه‌هــای شــوره‌ زار بـی آب :
بـه مـدرک دار مـفـلــوکـانــه ؛؛ شــک کـن

" مـنـم کـردن " قـوانـیـن خـرد نـیسـت !
هـر آنکس مـدعیـست فرزانـه ؛ شک کن

جـهـان ؛ مـمـلـو قـهـر و خـالـی از مـهـر !
به رزم و جنگِ صلـح‌جـویانـه ؛ شک کـن

" بُــنِ گــفــتــار زیــبـایـی " نــهـفـــتــه :
چــو رفـتــار فـریـبـکارانــه ؛ شـک کـن ..

کـسـی را بــرتــری بــر دیـگــری نـیـسـت
اگـر هـم بـوده ، بـی‌صـبـرانـه ؛ شـک کـن

بــدیــدی ..؛؛ آشـــیــانِ بــی عـــقــابــی :
کـلاغــی کــرده در آن لانــه ؛؛ شــک کــن

هـر آن شخـص بـر زمـیـن زرعِ ذهنـش :
بِـکِـشت ؛ افـکار خودخواهانـه ؛ شک‌ کن

بـه شـیـک‌پـوشِ مــخــرّب در ســرایـی :
ز خود بـاقی گذاشت ویـرانـه ؛ شـک کن

" کــراواتـی" بــیَــرزد بــر " عــبـاپـوش "
ولـی بـر هـر دو مـحـتـاطانـه ؛ شـک کـن

سـخـن هــر قـدر زیـبـا هــم کـه بـاشــد :
مـهـم کـردار و سـرسـخـتانـه ؛ شـک‌ کـن

مــذمّــت مُــد شــد و حــرمــت دِمُــدِّه !
بـه خُـبـثِ طـیـنـتِ رنـدانــه ؛ شــک کــن

هـر آنـچـه مـوجـب نـاراحـتـی گـشـت ..
نخست تـحقیـق و سوگوارانه ؛ شک‌ کن

چـو خـاربُــن ، کــرد احـاطــه دورِ لالــه :
به خـویـشاونـد بـدخـواهانـه : شـک‌ کـن

کسی دنبال شُست‌وشـوی مغزی است !
از او دور بــاش و آگـاهــانــه ؛ شـک کـن

بــر آن آتـــش صــفــتــهــای زمــانـــه ..!
بـسـوزاننـد چو سـوزسـوزانـه ؛ شک کـن

بــر آن انــســان نـــمــای بــی وجــودی :
نــدارد فــطــرت مــردانــه ؛ شــک کــن !

بـــر آن " ســیّ‍ــاسِ رِنـــد لااُبــالــی " ..
نه سال و ماه ، شب و روزانه ؛ شک کن

بــه اطــراف خــود و اطـــرافــیــانــت :
نـگـاه انــداز و شـکــاکــانــه ؛ شــک کــن

هر آن چیـزی که مـجهـولـسـت و مـبهـم
نـمایـان نیست درستـکارانـه ؛ شـک کـن

بــدون اعــتــمــاد و چــشــمــداشــتـی :
گداخـصلـت بـزیسـت شاهانـه ؛ شک کن

دریـن شـوربخـت سرای محنت انـدوز :
به خـوشبختـی چه بدبختانـه ؛ شک کن

فـقـط "مـهـر" در رُمـان و قـصـه‌هـا بـود
نخـواهی یافـت و بی‌مهرانـه ؛ شـک‌ کن

کـم از شـمـشـیـر نـباشـد پـشـم بـالِـش !
بـر آن گـر تـکـیـه داده شـانـه ؛ شـک کـن

چـکـیــد خــون از لـبِ تــیــغ دیــانــت !
بـه خـونـریـزی بـی‌رحـمـانــه ؛ شـک‌‌ کـن

مــده ارج و مـکـن تـعـریـف کــسـی را ..
چه بـگذشت خلوت دُردانـه ؟ شک کن !

" بـــر آن رنـــجــیـــدۀ آزرده خـــاطـــر "
نــدارد حــالــت شــادانـــه ؛؛؛ شــک کــن

نـهفـتـه راز و بـشـکاف خـودپرسـت را !
نـه از رو ، از تـو ، مـرمـوزانـه ؛ شک کـن

سـخــن کـوتــاه و پـایـان مـی‌رسـانــم ..
" به ذات آدمـی ، جـاودانـه ؛ شـک کـن "


شبهه
یزدان_ماماهانی
قالب_قصیده
آغازسرایش۲۶_۸_۱۴۰۲
پایان‌سرایش۷_۹_۱۴۰۲

ایمیل مقصد