مـنظـومـۀ چـالـش

ارسال شده در تاریخ : 13 آذر 1402 | شماره ثبت : H9427427

حـکـایـت کــنــم ؛؛ بــود یـکـی را پــدر ..

از آن مــانــده مــیــراث یـگــانــه پـســر

رســیـد روزی از روزگــاران ، چـســان ؟

پـسـر را پــدر تـا کــنــد ، امــتـحــان ..!!

بــه اوضــاع فــرزنــد ،، اشــاره شــود ..

در آیـنــده بــایـسـت ، چــکــاره شــود ؟

نخست همچو‌ شیری که در بیشه‌‌ گشت

به فکر رفت‌ فـرو ، غـرقِ اندیشـه گشت

ســراســر بـه دورِ جـبـیـن هـالــه تـافـت

سرش را بِـخـارانـد سپس چـاره یافـت

بـیَـنـداخـت بـه راه طـرح یـک چـالـشـی

پــســـر را کــنــد ،، قــدری آزمــایـــشــی

بــیـاورده هــمــراه و دسـتـش سـه شـی

که پـول بـود و قـرآن و مـشروب و مِـی

بـسـاط را چـو سـفــره بـکــرد بـر زمـیـن

خـطور کرده بـودش به ذهنش چـنیـن !

پسـر سـوی" پـول و پَـلِـه " پـیش رَود ..

در آیـنــده " ســرمــایــه دار " مـیــشــود

اگر جـانـب و سـمـت " قـرآن " شـتافـت

" سلـوک و بـرآینـد دیـن " دست بیافـت

اگر هم برفت سمـت " مـشروب و مِـی "

بـگـردد بـه الــواطـی عـمــرش چـو طـی

پیِ خـویـش و نـزدش پـسـر را بـخْـوانـد

بــریــن امــر ، او را بـه چـالـش کـشـانــد

نه بگذاشت نه برداشت پسر بی درنـگ :

برفت سـوی چالـش سریـع چون فشنگ

نـخسـت او دویـدش بـه دنـبــال" پـول "

سپس کَـنْـد و گردید به جیبـش وصـول

به " قرآن " رسید ، از زمین ، زین قِبَـل :

بـلـنــد کــرد و بـگـذاشــت بـه زیــرِ بـغـل

ادامـه بـداد راهِ خـویـش ، کــرده طـی ..

سرانجـام رسید او به " مشروب و مِی "

گرفـت دست و سمتِ لـب و لـوچـه بـرد

کشیـده سر و زانـکه چنـد جـرعـه خورد

دریـن بـاره .. چیـزی نپـرسیـد و رفـت !

نـگـاه بــر پـدر کــرد و خـنـدیــد و رفـت

پــدر در شـگـفـت بــود و حـیـران بـسـا !

چـه فـکـر کـرده بـود و کـنـون شــد چـها

سـکـوت کـرد کـمـی رفـتـه در بُـهت فـرو

گـشود لب ؛ به ریشخند بگفتش : به‌ او..

خـلاصــی بــرفــت ، تـیــرِ آزمــایــشــم !

خــودم را بــه چـالـش کـشـانـد چـالـشـم

سـه شـی را ربــودش پــســر از زمـیــن !

بـرآینـد چـالـش هـمــی شـد ، چـنـیــن ..

گـمان نیست کـه ذهنش کـج و کُنـد شود

" یـقـیـنـاً ؛؛ در آیـنــده ، ... شــود "

منظومه_چالش

مثنوی_پدروپسر

یزدان_ماماهانی

آغازسرایش۹_۹_۱۴۰۲

پایان‌سرایش۱۳_۹_۱۴۰۲