بنام خدا
"نان و نمک"
یک قرن میشـود کـه بـه شـدت، هـوا پـس اسـت
دنیــای بــیکســان، پـُـرِ افــراد نــاکس اســت
دستی که بــی نمــک شــده،ای کــاش بشــکند؛
نــان و نمــک بــرای گروهــی، مقــدّس اســت
چــون لانــه خــالی اســت و پــدر در پــی غــذا،
تخــم کبــوتران همــه در زیــر کــرکس اســت
دنیـــا بـــرای عـــدّه ای آرامـــش و خوشیســـت؛
امّابـــرای عـــدّه ای انگـــار محـــبس اســـت
بگـــذار هـــر کســـی بـــه مســـیر خـــودش رود؛
شــاعر ســکوت کــن، ســخنِ نابجــا بــس اســت...
................................
علی رفیعی وردنجانی
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 3 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 27 بهمن 1399 08:38
لطیف و دلنشین
کاویان هایل مقدم 27 بهمن 1399 11:33
الدنیا سجن المومن
در حقیقت دنیا همواره برای عده ای محبس بوده ولی در این زمانه نه به دلیل عشق به رهایی از قیود دنیوی بلکه بخاطر آزار ناشی از فقر این حس همگانی تر احساس می شود.
آرمان پرناک 27 بهمن 1399 12:17
احسنت
درود فراوان بر جناب رفیعی عزیز
شاعرانگی هایتان مستدام
مجید ساری 27 بهمن 1399 15:18
سنم به چهل سال رسید
ولی نتوانستم دو امام زمان تصورشده در درونم را
باهم آشتی دهم
یکی اهل کشتاروخون
دیگری اهل علم وهنردوست مانندجدش علی ع
فقط درحیرتم چگونه حافظ خودکامه رابه بارگاهش راه داده بود
مگودیگرکه حافظ نکته دانست
که مادیدیم ومحکم جاهلی بود
هرکس به راه خودش میرود
به زورهم نمیتوان وارد راه دیگرکرد
آفرین بر شما
غزلتان روان ومستحکم وعالی بود علی جان
رضا کاظمی اردبیلی 27 بهمن 1399 17:43
سلام و درود جناب رفیعی عزیز
دقیقا
خیلی زیبا بود لذت بردم از خواندنش