در سالیان بسیار دور مردم سرزمینی در عبادتگاه مقدس خود گرد آمدند تا مراسم عبادی خود را مطابق روش پیشینیان شان به جا آورند.همینکه کاهن ها آماده خواندن اوراد و ادعیه شدند، گربه ای وارد صحن عمارت شد و با صدای بلند شروع به میو میو کرد. مراسم را متوقف کردند تا فراشان گربه را بیرون کنند.با شروع مجدد مناسک، باز گربه به داخل خزید و سر و صدا به راه انداخت. خلاصه چندین مرتبه آئین مذهبی به واسطه این گربه وقت نشناس قطع و دوباره از اول ادامه یافت تا اینکه بالاخره کاهن بزرگ دستور داد گربه فلک زده را گردن زدند و سپس به کار خود ادامه دادند.
سال بعد هم همین اتفاق عینا تکرار شد و باز گربه بی زبان را گردن زدند. سال دیگر کاهن بزرگ قبل شروع مراسم، اول سراغ گربه قربانی را می گرفت و بعد وظایفش را اجرا میکرد تا اینکه یک سال گربه ای در معبد حاضر نبود و مردم چون مراسم قربانی کردن گربه پیش از شروع مناسک را واجب می دانستند هر چه کردند گربه ای نیافتند و آن سال مراسم مذهبی برگزار نشد!
این قصه هر چند زاییده تخیل راوی بود ولی با شنیدنش متوجه میشویم که بسیاری از معتقدات و باورهای مردم جهان و از جمله جامعه خودمان پایه و اساس درستی شاید نداشته باشند و اینگونه خرافه و موهوم پرستی وارد اعتقادات درست و واقعی میشوند. هنوز که هنوز است در ایتالیا چشمه مقدس وجود دارد که بازدیدکنندگان نیت کرده و در آن سکه می اندازند تا حاجت روا شوند! در بسیاری از ممالک دیگر اروپا عشاق امیدوار به نیت برآورده شدن آرزوهای خود به نرده های پل قفل می بندند و کلید آن را در رودخانه زیر پل پرتاب میکنند! من شخصا یکی از این پلها را در بندر هامبورگ به چشم خود مشاهده کردم که از فرط سنگینی قفل های بی کلید و به علت خطرات احتمالی پل دیگری را برای ادامه این رسم من درآوردی اختصاص داده بودند. انداختن عریضه در مکانهایی که به مرور زمان در باور اجتماعی نوعی تقدس به خود گرفته حال آنکه هیچ مبنای عقلایی برای این تقدس انحرافی وجود ندارد، نمونه های دیگری از این نمادهای موهومات است که متاسفانه در خیلی موارد حتی اشخاص تحصیلکرده و دارای مراتب علمی نیز طبق عادت اجتماعی از آن تبعیت می کنند.
برای مسلمانی که اولین درس توحیدی پیامبرش مبارزه با جهل و خرافه و سنن جاهلیت بوده واقعا جای تعقل و تامل دارد که در برابر چنین تحریفات و انحرافات تدریجی وارداتی به حوزه دین و مذهب بایستد و مانع رواج آنها شود چه بسیاری از این مناسک پا را از یک سنت ساده به ظاهر بی زیان فراتر گذاشته و تبدیل به مظاهری از شرک خواهند شد.