شعر شب

ارسال شده در تاریخ : 15 فروردین 1401 | شماره ثبت : H9420406

در صدایم نغمه ای سودا پر از شعر شب است
تا که من لب تر کنم تا صبح غرق در تب است
هر چه که پاشویه کردم این منِ دیوانه را
این دو تا چشم تو چشمان تشنج آوری است

هر چه گفتم قلبم از دیدار تو آبستن است
عشق تو مانند نبضم در دل و جان و تن است
تو ندیدی که چه کرده چشم افیونت مرا
شعر من دیگر نمیخوابد که این دردسری است

از زمانی که تو را دیدم شروع شد ماجرا
عشق تو از پا در آورد قلب مجنون مرا
هر کسی من را که دیده گفته این حالش بد است
میرسد به گوش من این مرد ؛ مردِ دیگری است

تو چه کردی با دل و جانم که من آشفته ام
از تو من به هر کسی در هر مکانی گفته ام
گفته ام این لیلی زیبا مُراد من بُود
گرچه میدانم که این انسانِ از من بهتری است

زندگی من پر از بیهودگی بود و سراب
کاغذی خط خورده و ناخوانده بود در زیر آب
آمدی از نو نوشتی صفحه ی عشق مرا
گرچه که بی نام تو صفحه ی بی بارو بری است