در کــــورهٔ دل آتـــــشِ ســــــوزان دارم
در چشـمهٔ خـون غـرق ، ولی جـان دارم
چـون شــاهِ شکست خورده در دامِ اجل
در ســـینهٔ خــــود غصّـــهٔ پنهـــان دارم
همچـون پــدری اسیــر و در بنـــدِ سـتم
بـــر چهــرهٔ خــود اشــک فـــراوان دارم
چـون طوطیٔ در بـندم و در کــنجِ قفس
گـــــاهی گـــــله از قصّـــــهٔ دوران دارم
بـــر مـــن قـــلمِ پــــاکِ خـــدا یــار نشد
در طالــــعِ خــــود خـــانهٔ ویـــران دارم
چــــون کـودکِ آوارهٔ جنــــگِ اوکــراین
تنهــــا شــده و حــــالِ پــــریـشان دارم
احــساس مـرا فقــر بــه صُــلّابه کـشید
در منــــزلِ دل رغبــتِ بـی جـــان دارم
از مــــن طلــبِ چهــــره نکــن زیبـــا رو
بـــر صــورتِ خــود آیــــهٔ پیـــران دارم
شاعر : #رضاکاظمیاردبیلی
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 21 اردیبهشت 1401 14:21
لطیف و دلنشین
سعید نادمی 24 اردیبهشت 1401 18:20
درود بر شما ... عالی بود
سعید نادمی 24 اردیبهشت 1401 18:21
درود بر شما ... عالی بود
سکینه شهبازی 24 اردیبهشت 1401 20:37
زیبا و عالی بود درودها
Milad Kaviani 25 اردیبهشت 1401 01:35
درود برشما دوست عزیز زیبا سروده اید
حسن مصطفایی دهنوی 25 اردیبهشت 1401 07:12
سلام و درود
عالی است
سربلند و پاینده باشید