( جنون)
درتب آمدنش سوختم و سرنرسید
لحظه ی دیدن و از آتش خود دود شدم
جور برخاسته از گور بداقبالی من
بس که خون از بدنم خورد که نابود شدم
خیری از گردش ایام ندیدم که زنم
جار در کوی و خیابان که جهان جای خوشیست
یا بریزد کمی از شادی خود را به دلم
تا بگویم که زمین مامن و ماوای خوشیست
من جهنم زده ی دشت تف آلود غمم
تشنگی راه گلوی نفسم را بسته
آفت بی کسی از قسمت تاریک فلک
با سبوعیت کامل به تنم پیوسته
عاشقی کردم و تاسم چه بد افتاد به دل
وای ازاین نرد سیاوش کش سودابه سرشت
لخته ی خون سیاه ستم از سکته ی عشق
به سرم ماند و دوایی که حکیمم ننوشت
هرچه فریاد زدم بر سر گردون که بس است
پیله ی درد مرا سخت مپیچان به تنم
می کشد عاقبت آزار تو عقلم به جنون
می درد کوسه ی دریای تو آخر بدنم
هرچه فریاد زدم سیلی محکمتر زد
زنگی مست ندارد سر آرام شدن
گور خود را بکنم من که نمی آید او
مردنم خوبتر از عاشق ناکام شدن
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 8
امیر عاجلو 02 آذر 1400 15:20
.مانا باشید و شاعر
خسرو فیضی 02 آذر 1400 18:28
. با درودم نیک
. استاد عزیز چه خوب کردی برایم نظری ننوشتی !!!!
. و چه خوبتر که میدانم نمی نویسی
. نام مرا سرچ کن . .
. سپاس که هستی و میسرایی
کاظم قادری 02 آذر 1400 18:34
ما مخلصتیم استاد عزیز
علی معصومی 02 آذر 1400 20:45
درود بر جناب قادری نازنین
آفرین بر شما عزیز
حسن مصطفایی دهنوی 03 آذر 1400 07:59
سلام و درود استاد
عالی است
سربلند و پاینده باشید
علی مزینانی عسکری 03 آذر 1400 08:16
سلام و عرض ادب
دستمریزاد استاد قادری عزیز
بسیار زیباست و دلنشین ... شعری به تمام خواندم
محسن جوزچی 03 آذر 1400 10:18
درود بسیار جناب باقری ،بسیار زیبا و تامل برانگیز همچون گذشته سرودید
محمد علی رضا پور 07 آذر 1400 19:22
سلام و درود و احسنت بر شما
زیبا سروده اید