دیوانه وصلم
از بـــــــاده چون لعل بــــده جام و شرابم
ارچند که دیــــوانه و سرمست و خرابم
دور از بــــر تــــــو در بر آتش به چه حالم
چون شمع که میسوزم و هم سینه کبابم
شـاید که نـدانـد کسی از حـــــــال پریشم
از درد فــــراق تو که من سخت عذابم
گــاه سوزد و گه غرق نگاه تو شود دل
پــــــــروانه ی شمع تو و بر آتش و آبم
در بحــــر فــــــــراق تو شنا ساده نباشد
هجران تــــــو امـواج و دران من چو حبابم
بیتـــو چــــه کند دیــــده و دل گر نه بنالد
از وصل بکن شــــاد که من غرق سرابم
«من» که زشب تا به سحر خواب ندارم
دیــــــــوانـــه وصلم، منمــا مست خطابم
خوش بین
نظر 1
شبنم رحمانی 04 خرداد 1400 10:14
درود بر شما