تا توانیم غمی از دوش جهان برداریم
ما اگر انسانیم
و بکاهیم کمی استرس از دوش بشر
و بکاریم نهال
و بگیریم گردن ،که اگر رنجی بود
بی گمان مسوولیم ما در برطرف کردن آن
سهم خود را برسانیم به نصف
در به رخ دادن اتفاقات قشنگ
کاش یک کم بشویم آدم تر
نکنیم چشمی تر
مگر از شور و حرارت به خبر هایی خوش
و تو بگذار که در خاطره ها
یاد امثال من و تو بشود
لبخندی، در ته حافظه ها
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 3
امیر عاجلو 06 بهمن 1401 22:11
درود بر شما
علیرضا خسروی اصل 06 بهمن 1401 23:05
منوچهر کشاورز 22 بهمن 1401 11:27
سلام و درود .زیبا سروده اید.موفق باشید.