پریزاد

در هوایت پر گرفتم پر بگیر
روی ماهت را ز روی من مگیر
دوست دارم بیش ببینم روی تو
من شکستم در خم ابروی تو
باکه گویم درد و درمانم تویی
من بمیرم جان جانانم تویی
حرف گوش کن شعله آتش مشو
روح و جانم سوختی سرکش مشو
دین و ایمان تمام هستی ام
جز تو کس نیست با تمام مستی ام
آنچنان دیوانه وار حیران تم
که نهان و آشکار ویران تم
ای پریزاد آدمیزادی چه ای
مانده ام حقیقتی یا قصه ای
ماه خجالت می‌کشد از روی تو
تا برون ایی رود آنسوی تو
کاش دست من رسد بر موی تو
تا بگیرم خانه در گیسوی تو
طاقتم برلب رسید بر من بتاب
میشود با تو بگردم در سراب
عاجز و لالم به شرح قامتت
جمله کم می‌آورم شرح غمت
تو کجا بودی که بعد از سالها
من ببینم روی تو منوالها
خوب دانم که اسیرم میکنی
بینوا هستم فقیرم میکنی
در دل من ایثار دشوار نیست
اما بگذشتن زتو هر کار نیست
بس فراوان مشکل است نادیدنت
گشته ام مجنون فقط با دیدنت
من چنین ماهی ندیدم در کتاب
تا که آزمایش کنم ایمان ناب
حال فهمیدم که سخت سست عنصرم
هرگز نتوانم از تو بگذرم
ای خدا وندا ببخشا من خرم
سالها در بند بوده پیکرم
این چنین صورت اگر حقیقت است
پس نقاشی پیش رویش تهمت است
گشته ام دیوانه من با یک نگاه
وای اگر دستم رسد بر دست ماه
ترسم آنجا سکته ناقص کنم
از خوشحالی جان خودرا قص کنم
یعنی روزی می‌رسد که این پری
در دو دست من شود انگشتری
فکر نکنم اینچنین گردد مراد
من کجا و آن کجا کو پیشنهاد
گر میسر گردد ان روی سراب
شب پیاده می‌روم تا چشم خواب
بی سبب خودرا تو دست کم مگیر
فکر خود روبه مکن بودی تو شیر
ایاالحال صبر را بیشتر بگیر
قسمت هرچه باشد می‌گردد مسیر
هر چه پیش آید خوش اید کن تلاش
یا به سرحد میرسی یا مبتلاش
ناب بارهاگفتم کمتر حرف بزن
از کجا آوردی اینهمه سخن

علی ناب اراک

ایمیل مقصد