من بجای خاک خود
قاصدک ها را مرنجان در طبیعت بی سبب
حاضرم تن را دهم جای همان که بر غضب
شاپرک ها را مسوزان بال و پرهای قشنگ
پیکری رنجور دارم در ازای بالها جای طلب
هیچ گل از باغ ها هرگز مکن با دست خود
من دو چشمم در قبالش میدهم رسم ادب
خاک پاک میهنم ، با دست خود غارت مکن
مردنم حتمی، برای دوری آن از درد و تب
رود ها ، مرداب ها، دریاچه های پر ز آب
سهم این مردم و جایش خون های با طرب
مردمی در رنج و سختی ، در ازای ظلم تو
چشمه ها کور و سکوت آخر خشکیده لب
جان بی مقدار من بستان ، به دور از منتی
تا تجاوز گر نباشد دشمنی ، همچون عرب
سروده شده توسط: ادریس علیزاده
۲۶ آذر ۱۴۰۰
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 26 آذر 1400 23:37
.مانا باشید و شاعر
ادریس علیزاده 27 آذر 1400 16:15
درود همیشگی
علی مزینانی عسکری 27 آذر 1400 10:28
درود بر شما شاعر گرامی که دغدغه مند جامعه ی خود هستید
ادریس علیزاده 27 آذر 1400 16:16
درود بر شما بزرگوار