دردهایم را شنیدی بی دوایی تابه کی؟
مـُردم از داغ فراقت بی وفایی تا به کی
نذر کردم تا که برگردی به قربانت شوم
ای عزیز جان بگو درد آشنایی تا به کی ؟
گفته بودی خواهم آمد تا که غمخوارت شوم،،
من پر از درد و فغانم، این جدایی تا به کی،
مرغکی پر بسته ام در پشت قاب پنجره،،
خسته از رنج و غمم آید رهایی تا به کی؟
عمرِمن در حسرت دیدار تو طی شد ولی
همچنان در دام این عشقم فدایی تا به کی
حسرت دیدار مانده بر دل بی تاب من
ای فلک مهمان نوازی کن ، جدایی تا به کی؟
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 8
امیر عاجلو 24 مهر 1402 11:54
لطیف و دلنشین
حشمتالله محمدی 24 مهر 1402 17:32
درود بر شما غزل متین و زیبایی است
حفیظ (بستا) پور حفیظ 24 مهر 1402 20:57
درودهابانوی ادب وهنرصدیقه جُر!
بسیارشعرتان مخاطب پسند وموزون ودلنشین بود
هماره سبز باشید
فاطمه مهری 24 مهر 1402 23:02
درود برشما بانو جر عزیز، مانا باشید و شاعر
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 25 مهر 1402 01:36
درود برشما
سروش اسکندری 26 مهر 1402 10:22
درود بر شما ... بانو صدیقه جُر فرهیخته
بسیار زیبا سرودید
پاینده باشید و جاوید
سیاوش دریابار 27 مهر 1402 07:40
شنیدم
بعد من تنها نبودی
شنیدم
بعد من می می سرودی
سلام
شعرتان بسی زیباست
برای قلم سبزتان آرزوی مانای دارم
فکر گران سنگتان جاودان
موفق باشید
نصراله شبانکاره 10 آبان 1402 07:46
درود به شما سرکار خانم جر،بسیار زیبا سروده اید.سپاس