✍????پا برهنه بوده ام اندر کنارت سیستان مهربانم
من به پایت با دل وجان شاخه های گل نشانم
...
خاکت ای شهر رئوفان وآله ودیوانه ام کرد
چشم میدوزم همیشه من به خاک زر فشانم
..
بی مثالی خاک پاکم اای دل وجانم فدایت
خاک مهر آیین من ای جان من ای سیستانم
...
جان فدایت میکنم ای سرزمین پهلوانان دلاور
ای که زیبا میشود با نام تو هر داستانم
..
صبح زیبا میشود با کوهسار خواجه وعطر نسیمش
عشق معنا میشود با روی تو ای غم گسارم
...
با چه شوقی من به سویت رهسپارم تا بچینم
اشک از چشمانن و گل از دامن این بوستانم
..
می دوم در کوچه هایت همچو طفلان شاد و خندان
خوشه ی پروین زیبا ماه، روی آسمانم
..
لحظه لحظه خواب من پر میشود از خنده های کودکانت
میشوم دیوانه و در خواب هستی بر زبانم
..
جام هایت خالی از اآبند ولبخند ت پر از اندوه
اشک میگردم به پایت رود میگردم روانم
..
باید آبادت کنم با خون خود با جان ناقابل
شهر من ای خاک من ای زادگاهم سیستانم
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 25 فروردین 1403 09:41
.مانا باشید و شاعر
محمود فتحی 25 فروردین 1403 13:36
د رودبرشمامواید باشید