گیرم تمام
دیشب را با رویایت
دلخوش بودی
وناگاه
به خود آمدی
ودیدی اینجا چیزی به جز خیال نیست
آنگاه دیگر انتظارت بی معنا ست
گیرم مرا فراموش
ودنیای خا طر ه ها یمان را به آتش کشیدی
برایت چه حاصلی داشت
جز فاصله ها
و جز ایتکه
مرا رسوا ساختی
گیرم رویای ،من نیز آتش بگیرد
برای ،ما چه می ماند
جز خاطر ه ی خاکستری خیال
نظر 8
-
کریم لقمانی سروستانی 11 امرداد 1394 11:49
سلام خانم مهدوی گرانقدر
همان احساس واندیشه ی ناب همیشگی درسرایش اشعارتان
درودتان باد
بسیار زیبا وناب
لذت بردم
شادزی
-
علی اکبر سلطانی 11 امرداد 1394 13:03
سلام و عرض ارادتمادر صبور بانو مهدوی ..
احساستان قلمتان ستودنی ست ...
درودهاااا نثارتان ..
-
کمال حسینیان 11 امرداد 1394 23:02
گیرم رویای ،من نیز آتش بگیرد
برای ،ما چه می ماند
جز خاطر ه ی خاکستری خیال
================
درود بهجت بانوی گرامی
پیشوازی دارم بر این ناب سرودۀ تان:
ببینید شعله های آتش را
چگونه می رقصند ...
بر خاکستر وجود ...؟
تا صبح نیم مشت هم
از من نخواهد ماند ...
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
اشرف السادات کمانی
-
narges omidi
-
علی احمدی
-
گوهر قوامی
-
فرزاد الماسی
-
مریم عرفانیان
نقد 1
حسین دلجویی 11 امرداد 1394 16:56
درود بر مهربان مادر کوی صبر و استقامت و اشک و عسل و غزل و قلم..
خوشحال شدم که دیدمتون و متاثر از یاداوری تلخ ترین خاطراتم...
خدای رحمت کند نازنین نیلوفر آبی جاودانه نام و یادم...
خوش امدی خواهر خوبم...
بنشین اشک رقم کن که دل و جانت کو ؟
یا بگو روشنی و شمع شبستان ت کو ؟
/
به شفیعی تو نوشتی ،به تو من بنویسم!!!
دخترم زمزمه و نم نم بارانت کو؟
/
شهر خاموش شده در غم تنهایی من
در خیابان صفا شمع و چراغانت کو
/
رونق خانه ی ما سبزی دستان تو بود
هدیه ی دست خدا سبز خیابانت کو
/
در بهار دل ما رفته ، خزانم کردی
در خزانم تو بگو صبح بهارانت کو
/
آسمان طاقت این اشک ندارد «بهجت»
تا بپرسم که از او مظهر احسانت کو