«حرف نگاه»
چهره بنما ، که مرا طلعت ِ روزی
امشب
چشم در چشمِ تو و، لب نگشایم از
لب
خلوتی،تاکه توباشی و،من و،حرفِ
نگاه
وعظ در مجلسِ عرفان نبود شرط
ادب
من که ازسُکر لبِ لعل تو، سر مست
شدم
ره به جائی، پس از اینم نبرد سُکر
عنب
بُوَد ایا بدهم هستی و ، گیرم به
عوض ؟
از دو تا چشمِ تو بیماری و ، از لبها
تب
پنبه ای در دلِ آتش، به گِلو بغض
خلیل
آتش اَر پنبه نسوزد ، منو از من
مطلب
همچو منصور ، بسی بوسه به هر
دار زدم
تا از آن شورِ خدائی ، به خود آیم
یارب
در ازل بود مرا ، سلطنت ِ خُلدِ
برین
خاک برسرشدم، ای آدمِ بی اصل
و نسب
حسن کریمی
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5
نظر 5
حمیدرضا عبدلی 05 اردیبهشت 1395 00:24
با سلام استاد کریمی بسیار عالی موفق باشی
حبیب رضایی رازلیقی 07 اردیبهشت 1395 01:49
سلام استاد بزرگوار جناب کریمی
بسیا ژرف خواندم این اثر شمارا
عالی بود
حسن کریمی 07 اردیبهشت 1395 09:44
سلام وعرض ادب جناب عبدلی سپاس از عنایت وبزرگواری شما
حسن کریمی 07 اردیبهشت 1395 09:48
سلام عرض ادب جناب رضائی بزرگوار ، الطاف شما مزید بادا
علیرضا خسروی 10 اردیبهشت 1395 10:09
درودها استاد