ماه بانو چقدر خوشحالم , که دو عاشق بهم رسیده شدند!
تا ابد هم کنایه ی ما را , میتوانی به قصه ها بزنی
غرق افسردگی هر روزه , مثل یک غزل رسیدی تا
وصله ای را شبیه لبخندت , به تن شعر نخ نما بزنی
بیست و شش سال قبل تو یعنی, چفت در را کسی نکوبیدن
بیست و شش سال منتظر بودم تا که شاید سری به ما بزنی
بیست و شش سال توی دل مانده, شانه ات را بیار و گوش بده
حرفهایی که قبل تو میشد , با خود خود خدا بزنی
یک خیابان بدون تنهایی , کوچه هایی قشنگ و طولانی
عطر نرگس گرفته تهران تا , پرسه ای درین هوا بزنی
قول داده ای که میمانی, قول داده ام که خواهم ماند
و محال است اینکه جا بزنم, و محال است اینکه جا بزنی!
پیش هرکس بجز تو در این شهر, نام من همان سدیدی ماند!
ماه بانو فقط تو حق داری, اسم شهرام را صدا بزنی....
7 آذر 94
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 8
علیرضا خسروی 07 آذر 1394 22:27
شهرام سدیدی 02 اسفند 1395 19:25
درود بر شما جناب خسروی نازنین
محمد جوکار 08 آذر 1394 00:04
درودت باد جناب سدیدی عزیز
قطعه ی بسیار زیبایی از احساس نابتان خواندم و لذت بردم
و خرسندم که میهمان اندیشه ی و احساستان شده ام
در پناه حضرت دوست بمانید با مهر
شهرام سدیدی 02 اسفند 1395 19:26
لطف سرشار دارید جناب جوکار گرامی
بسیار سپااااااس
کمال حسینیان 09 آذر 1394 22:01
درود بر شما و حس زیبای سرایش تان
شاعرانگی تان مدام
شهرام سدیدی 02 اسفند 1395 19:27
درود بر شما عزیز نازنین
ممنون از شما
نسرین قلندری 09 آذر 1394 22:51
لطیف
شهرام سدیدی 02 اسفند 1395 19:28
درود
ممنون از شما