چه زیبا می شوند آرزوهای من
وقتی که
با خیال قدمهایت
پاک می کنم رد پای نبودنت را
....................................................................
عاقبت عصا به دست خواهد شد
شهری که در آن
بهای نان
قامت خمیده ی مردان است
.....................................................................
انتهای جاده ی عشق
لبخندِ پنجره ای چشم انتظار است
می شود با لبخند آن عاشقتر شد
ودر چشمانِ ستاره ها دید زیباترین غزل را
.....................................................................
اشکی نمی ریزم
تا که این اشکهای نریخته
سیراب تر کنند
بغضهای ریشه کرده در شعرم را
....................................................................
عاقبت
میوه اش بوی بهار خواهد داد
درختی
که ریشه در باغِ سبز دارد
...................................................................
از صدای خش خشِ برگها هم می هراسد
جنگلی
که در آن
صدای غرش شیر نباشد
(تقدیم به میرزا کوچک خانِ بزرگ ویارانش)
...................................................................
دنیا"بیهوده نمک مپاش
بر زخمِ این دل
این زخم
از جنس وبوی دریاست
......................................................................
درد یعنی
ماهی بودن در دریایی
که هم پیاله
با ماهیگیران است
.....................................................................
چه غم انگیز است
مرگِ پنجره زیر تگرگ
وقتی که هنوز درقابِ شکسته اش
پازلی از تصویر باران دارد
....................................................................
دریا هم چاره سازش نیست
قایقی را
که در "خواب غفلتش"
میهمان ضیافت صخره هاست
.......................................................................
دیگر بیهوده این چشمها را
آبستن نگاهت نمی کنم
من راضی
به سقطِ قطره های اشکم نیستم
.......................................................................
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 25
محمد جوکار 13 بهمن 1394 16:59
دیگر بیهوده این چشمها را
آبستن نگاهت نمی کنم
من راضی
به سقطِ قطره های اشکم نیستم.
+++++++++++++++
درود و آفرینت باد جناب خسروی عزیز
کوتاه و زیبا و الهام برانگیز
علیرضا خسروی 14 بهمن 1394 11:50
ممنون استاد گرامی
کرم عرب عامری 13 بهمن 1394 17:18
کوتاه و با معنی
علیرضا خسروی 14 بهمن 1394 11:51
ممنون استاد گرامی
زیبا آصفی (آمین) 13 بهمن 1394 17:22
سلام و درود جناب خسروی گرامی
پریسکه های زیبایی بود
فقط یک نکته هر چند خود من هنوز قانع نشدم که چرا در پریسکه نباید از حرف" و" استفاده کرد ولی چون توسط خانم نادری که از پریسکه سرایان خوب هستند در چند پریسکه از من بخاطر گذاشتن "و" ایراد گرفتن عرض میکنم در دو تا از پریسکه ها "و" استفاده کردید که فکر کنم باید حذف شود البته باز هم عرض میکنم بنده خودم در این رابطه هنوز توجیه نشدم که به چه علت!!!
در کل زیبا و پر احساس بود موفق باشید
علیرضا خسروی 14 بهمن 1394 11:52
ممنون استاد گرامی
تشکر از دقت شما گرامی
حسن کریمی 13 بهمن 1394 19:25
درود برشما جناب خسروی احسنت
علیرضا خسروی 14 بهمن 1394 11:52
ممنون استاد گرامی
حمیدرضا عبدلی 14 بهمن 1394 02:41
باسلام جناب خسرویخوب کوتاه بسیار عالی سرودهاید موفق باشی
علیرضا خسروی 14 بهمن 1394 11:53
ممنون استاد گرامی
عباس یزدی(طوفان) 14 بهمن 1394 08:01
سلام
پرواز پروانه اندیشه خیالتان تا بینهایت عشق
علیرضا خسروی 14 بهمن 1394 11:53
ممنون استاد گرامی
نسرین قلندری 15 بهمن 1394 11:24
بی نهایت درود استاد ارزنده
علیرضا خسروی 15 بهمن 1394 15:43
ممنونم استاد گرامی
الهه دهقان 16 بهمن 1394 11:02
درود
بسیارزیبا
علیرضا خسروی 16 بهمن 1394 13:26
ممنونم استاد گرامی
محمد شیرین زاده 17 بهمن 1394 05:04
چه غم انگیز است
مرگِ پنجره زیر تگرگ
وقتی که هنوز درقابِ شکسته اش
پازلی از تصویر باران دارد
این شعر عالی بود
علیرضا خسروی 17 بهمن 1394 11:43
ممنونم استاد گرامی
"عالی" شما و اشعار شما و وبلاگ بسیار زیبای شما است
درود بر شما جناب شیرین زاده گرامی و وبلاگ بسیار زیبای شما
مهدی صادقی مود 17 بهمن 1394 17:41
سلام جناب خسروی عزیز
بسیار زیبا بود
لذت بردم
دیگر بیهوده این چشمها را
آبستن نگاهت نمی کنم
من راضی
به سقطِ قطره های اشکم نیستم
علیرضا خسروی 18 بهمن 1394 21:20
ممنونم استاد گرامی
نسرین سادات(نغمه) غضنفری 18 بهمن 1394 15:52
سلام درود استاد
بی نظیر با احساس
علیرضا خسروی 18 بهمن 1394 21:21
ممنونم استاد گرامی
نسرین سادات(نغمه) غضنفری 18 بهمن 1394 15:57
تقدیم
پژواک آرامش خاطرم شد
همین چند قطره اشک
علیرضا خسروی 18 بهمن 1394 21:21
متشکرم استاد گرامی
علی معصومی 11 اردیبهشت 1399 15:53