بوی آرامش می دهد پریشانیِ من
وقتی که
پیشانیِ تب دار گیسوانم را
بر شانه ی انگشتان تو می بینم
....................................................................
دلتنگی یعنی ندیدن قدمهایی
که به هر دریایی می زد
تا طوفانی نبیند
ساحلِ چشمان تو را
....................................................................
دریا هم
زندان بزرگی ست
برای ماهی کوچکی که
دلداده ی چشمان آسمان شده است
.....................................................................
عاقبت به تصویر می کشد
دردِ جنگل را
قلم سبزی
که زخم هزاران تبر را در سینه دارد
.....................................................................
بوی غسل می دهد باران
برای گلی که
در آغوش گرفته است
ساقه ی شکسته اش را
......................................................................
یاد آور صلح است
در سینه ی جهان
آغوشِ بهشت مادری
که در آن جنگی نیست
......................................................................
اینبار
با زبان آسمان
و لهجه ی ابرها تو را می خوانم
می دانم معجزه ای از جنس باران در راه است
.....................................................................
خسته ام
از این همه بی بارانی
ونگاههای رنگارنگی
که عطر هیچ رنگین کمانی را ندارند
...................................................................
هر روز ختم محبتهاست
در شهری
که لبها بر دوش می کِشند
جنازه ی لبخندها را
....................................................................
در بی ابریِ این شهر
به دنبال مادرِ باران می گردد
کودکی که سهمش از لبخندِ باران
حتی یک سیب گاز زده هم نیست
((تقدیم به کودکان عزیز خیابان))
....................................................................
اینبار دستان تشنه ی آرزوهایم را
بلند می کنم تا دورترین نقطه ی پرواز
آنجا که افطار پروانه ها
بر سفره ی آسمان است
.................................................................
بازنده یا برنده بودن
چه فرقی می کند
وقتی سیمرغ بلورین این شهر
همیشه در پرواز است !
.................................................................
یاد آور رنگین کمان زیباست
نگاه مادری
که باران شوق را
بر گونه جاری می کند
................................................................
عید یعنی
دیدن لبخند مادر
که سبزه ی هر دلی را
میهمان هفت آسمان عشق می کند
.................................................................
قرار رؤیاهایمان در آسمانها
آنجا که ابرها شوق باریدن دارند
ولبخندِ ستاره ی بخت
ماه را هم عاشقتر می کند
..................................................................
هر چقدر بلندتر باشد
دیوار عشق
طلوع خورشید
از بلندای آن زیباتر است
..................................................................
خاطراتت
باروت خیس خورده ایست
که اجازه ی تمام کردن را
به هیچ گلوله ای نمی دهد
..................................................................
گاهی زندگی
محکمترین دلیلِ بودن مرگ است
وقتی که با تمام بودنت
در آغوش می کِشی نبودن کسی را
...................................................................
آنقدر برایت مُرد
تا انگشت به دهان کرد دستان مرگ را
مَردی
که دلیل زنده بودنش تو بودی
...............................................................
اینبار که باران آمد
پُر از چتر می کنم کوچه ها را
من هنوز دلخوش عطر ردپای تو
در این کوچه ها هستم
......................................................................
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 12
حمیدرضا عبدلی 14 امرداد 1395 19:36
با سلام جناب خسروی بسیار عالی
علیرضا خسروی 15 امرداد 1395 02:20
ممنونم استاد گرامی
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 15 امرداد 1395 13:08
درود برشما
علیرضا خسروی 15 امرداد 1395 23:24
ممنونم استاد گرامی
حسن کریمی 17 امرداد 1395 16:09
درود بر جناب خسروی گرانقدر زیبا سرودید مؤید وموفق باشید
علیرضا خسروی 17 امرداد 1395 16:29
ممنونم استاد گرامی
علی ملک حسینی 20 امرداد 1395 12:46
سلام بسیار زیبا سروده اید...درود فراوان بر شما
علیرضا خسروی 21 امرداد 1395 11:28
درودها بانوی فرهیخته
وشاعر گرامی
زهرا نادری بالسین شریف آبادی 20 امرداد 1395 22:02
سلام ودرودهااااااااا برشیوایی قلم ،ژرفای احساس وبلندای اندیشه تان
بسیار زیبا میسرایید استاد معظم شکسته نفسی میفرمایید ما مستفیض ومتلذذ میشویم از پریسکه های فاخر حضرتعالی
رقص موزون قلمتان سرمد
علیرضا خسروی 21 امرداد 1395 11:27
درودها استاد گرامی
علی معصومی 11 اردیبهشت 1399 15:48
پژمان خلیلی 22 اردیبهشت 1400 21:45
عالی عالی عالی