بسمه تعالی
هر جا که خارِ خُشکی ست ، چشمِ ترِ سَحابم
آنجا که گُل شکفته ست ، شبنم طرازِ آبم
بیزارم از تظاهر ، تابِ دو رو ندارم
با شیشه یک دل و جان ، همرنگ با شرابم
با خاص و عام همپا ، در سایه ی وجودم
بر خار و گُل زَر افشان ، چون نورِ ماهتابم
در بزمِ میگُساران ، از من ادب نجویید
تا روی گُل نبینم ، در پرده ی حجابم
در مجلس خموشان چون ابر ، تَر زبانم
هر جا که زُهد باشد ، لب خُشک چون سَرابم
از اوجِ خشمِ طوفان ، موجِ فراز پایم
در کاسه سرنگونی ، همدست با حُبابم
پیچیده تار و پودم ، بر شاخسار هستی
از نابرابری ها ، در قید پیچ و تابم
آنجا که باغِ حیرت گل کرد ، پنبه زارم
آنجا که زخم یاران خندید ، مُشک نابم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 28 آذر 1401 17:53
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
جواد مهدی پور 30 آذر 1401 08:43
سلام و احترام محضرتان جناب عاجلو گرامی
ممنونم از حضور سبزتان
زنده باشید به مهر
حسن مصطفایی دهنوی 02 دی 1401 07:43
درودها بر شما استاد گرامی ادیب فرزانه و فرهیخته
بسیار زیبا، دلنشین و سرشار از احساسات لطیف سروده اید
قلمتان نویسا
جواد مهدی پور 03 دی 1401 10:07
سلام و احترام دوست عزیزم
ممنونم از حضور سبز شما
زنده باشید به مهر