بسمه تعالی
بارها می شکند شیشه ی میخانه ی عشق
باز پُر می شود از دست تو پیمانه ی عشق
پـای گُستاخ ، در این راه ندارد جایی
سرِ سردار شود کُنگره ی خانه ی عشق
اشکِ غـم نیز ، سهیم ست در این آمیزش
خون دل نیست فقط گوهرِ یکدانه ی عشق
هر چه فرهاد کُند ، از سرِ شیرین کاری ست
بی گمان می رود آن تلخی افسانه ی عشق
پیش هر دانه ی خوش منظره دامی دیدم
ایمنی نیست مرا جز درِ کاشانه ی عشق
من به معموره ی عقلم ، به زری محتاج ام
گنج ، مدفون شده در گوشه ی ویرانه ی عشق
شمع از غربتِ گُل ، جامه دران می گرید
می شود کُشته در این معرکه ، پروانه ی عشق
شانه ی گرمِ تو ، آرامترین جایِ سَر ست
چون ندیدم به خود ، آرامتر از شانه ی عشق
در طربخانه ی ماهور ، دمی خوش باشم
من در آغوش تو با خنده ی مستانه ی عشق
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 08 بهمن 1401 21:28
.مانا باشید و شاعر
جواد مهدی پور 09 بهمن 1401 16:43
سلام و عرض ادب
ممنونم از حضور سبزتان
زنده باشید
محمد علی رضا پور 10 بهمن 1401 13:17
سر سردار شود کنگره خانه عشق
سلام و درود و ارادت، خدا قوت استاد بزرگوار
جواد مهدی پور 11 بهمن 1401 16:58
سلام و احترام محضرتان استاد رضاپور گرامی
ممنونم از حضور سبز و حسن نظرتان
زنده باشید به مهر
درود هاا
محمد مولوی 03 شهریور 1402 00:20
زادروزتان مبارک شاعر گرامی