بسمه تعالی
چون صدف درسینه یک دل مثل گوهر داشتم
روزی ام خون بود امّا غصّه کمتر داشتم
تیر احساسم از آن آیینه رو آمد به سنگ
خام بودم چون از او امّید دیگر داشتم
بی تو هر جا پا نهادم تکه های سنگ بود
با تو از بال و پر سیمرغ بستر داشتم
زیر ابروهای خود محراب مسجد ساختی
کافری کردم که لب بر لب چو ساغر داشتم
گفته بودی بر نداری دست از دامان من
حرف هایت را من دلساده باور داشتم
هر زمان آزرده خاطر می شدم از دوریت
خاطراتت را به آهی در برابر داشتم
حال من خوش نیست از نامهربانی های تو
مهربان وقتی که بودی حال بهتر داشتم
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
حسن کریمی 15 اردیبهشت 1396 20:49
درود بر شما باز هم غزلی ناب ازشما خواندم و لذت بردم
جواد مهدی پور 16 اردیبهشت 1396 10:06
سلام و عرض ادب محضرتان استاد کریمی گرانقدرم
ممنونم از حضور همیشه سبز و حسن نظرتان
سر بلند باشید به مهر
درود بر شما
حمیدرضا عبدلی 17 اردیبهشت 1396 11:55
با سلام استاد عزیز بسیار عالی
جواد مهدی پور 17 اردیبهشت 1396 13:44
سلام و عرض ادب محضرتان جناب ملایری عزیز
ممنونم از حضور همیشه سبز و حسن نظرتان
سر بلند باشید به مهر
درود بر شما
معصومه عرفانی 17 اردیبهشت 1396 13:53
سلام استاد
بسیار زیبا و عاطفی سرودید
زنده باشید و همچنان بسراید
جواد مهدی پور 17 اردیبهشت 1396 16:50
سلام و عرض ادب و ارادت محضرتان بانو عرفانی مهربانم
ممنمونم از حضور همواره سر سبزتان
سر بلند باشید به مهر
درود بر شما