شاعران
حسین سپهری (پرواز)
دفتر شعر کوچه های دل
شعر دردی که به استخوان بماند | حسین سپهری (پرواز) | شعر ایران

حسین سپهری (پرواز)

دردی که به استخوان بماند

ارسال شده در تاریخ : 27 آذر 1394 | شماره ثبت : H942127

دردی که به استخوان بماند
از خنجر بی مروتان است
اکثیر ابو علی دهم باز
بهتر نشود چو سرطان است
-----------------------
زیباست دوچشم و هردو ابرو
چون تاج محل این زمانه
با آمدنش چو رود بر خاک
صد تخم امید زد جوانه
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
صد خاطره داشت با دلش دل
آندم که ندیم و همدمش بود
تا از سرخوان عشق برخاست
جان ودل من زخانه بربود
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عمری به ره و به در نظرکرد
چشمان همیشه ابری و خیس
شاید که گذر کند همان دوست
ازکوچه دلی که دربرَش زیست
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چندین بگذشت سال و اندی
واز گمشده ام خبر نیامد
گویاکه دگر نظر به برگشت
هرگز نکند تا به قیامت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
معشوق اگر دو دیده دزدید
تا آخر عمر دل شود شاد
گر چشم دلش نبود با عشق
دستش کف دست دیگری داد
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
جانا تو نظر نکن به شیرین
چون داد دلش به دست فرهاد
فرهاد اگر دوچشم بد داشت
شیرین به دمی بداد بر باد
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اصلا چه کسی زمان شیرین
دانست که چه ها بکرده فرهاد
مشروب بخورد و در طرب بود
یا شب شده همنشین معتاد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دردی که به دل نشست بنشست
خواه از ری و خواه هگمتانه
بیچاره دلم چه ساده لوح است
نسبت بدهد غم به زمانه
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
درویش مگر نه آدمی بود
در مملکت پر از بهانه
آن تخت نشین دررفاه و
این نان خورد به تازیانه
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چندان که بگفت دوش بابا
از باد بهشت سردیم نیست
یا چون همه اجداد و نیاکان
نانی که خورم زمردیم نیست
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آنکس که بداشت آشنایی
در مملکت خزان تاریک
خورشید به شب براوبتابید
ایوان شده آن سرای باریک
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

درمکتب من عشق حرام است
گویا که دلت زسنگ باید
از بهر فقیر عاشقی چیست
وقتی که از او ثمر نیاید
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از کودک شعرگله دارم
وقتی که مرا زخود نداند
مانند خروس چشم بندد
از راز دلم بسی بخواند
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
بیچاره دلم به ساده گی ها
از مادر من ترانه سرداد
وقتی که برای گل قالی
کم آب شب و کمی سحرداد
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ح.س.پروار