عظیم صوفی

بخوان

ارسال شده در تاریخ : 19 دی 1395 | شماره ثبت : H944523

جاده قدم هایم را می خواند
ومن در سکوتی خالی از سکنه
بی رحمانه
به جدایی فکر می کنم
قلب من تمام خاطراتت را زنده به گور کرد
احساس می کنم بدنم مور مور می شود
وقتی فکر می کنم هوا چقدر سرد است
انگار سال به سال
زمین از خورشید دورتر می شود
کاش هیچ چیز کم نداشتم
ومجبور نبودم
بر خلاف عقربه های ساعت بچرخم
.....
من جدایی را تجربه می کنم
من کمبود را
تجربه می کنم
وسلولهای من تلخی را دوست ندارند
.....
بخوان جاده !
اینجا همه مرگ مغزی شده اند

عظیم صوفی دی 95

عظیم صوفی از دفتر : خاطرات 20 دی 1395 9نظر

سپید عاشقانه

تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 3 از 5

نقطه نظرات

تعداد نظرات: 9 ارسال نظر جدید

نظر 9

میرعبدالله بدر ( قریشی) 20 دی 1395 07:39

درود ها بر شما
زیبا بود جناب
عظیم صوفی 21 دی 1395 13:14

ممنون از لطفتونوست عزیز
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 21 دی 1395 13:52

درود بر شما

سروده ی زیبایی بود

دستمریزاد .
عظیم صوفی 21 دی 1395 13:56

ممنون استاد، لطف دارین
مریم موسوی 21 دی 1395 15:01

زیبا بود و ستودنی!
با ترسیمی خاص از دلتنگی هایی که فقط قلمی هنرمند قادر به ثبت آن خواهد بود.

احساس می کنم بدنم مور مور می شود
وقتی فکر می کنم هوا چقدر سرد است
انگار سال به سال
زمین از خورشید دورتر می شود

مانا باشید و سرودنی
حمیدرضا عبدلی 21 دی 1395 22:36

با سلام بسیار زیبا
عظیم صوفی 22 دی 1395 03:47

ممنون خانم موسوی. به ادامه راه امیدوارم کردید.
کرم عرب عامری 22 دی 1395 18:48

درود ها گرامی
عظیم صوفی 22 دی 1395 19:00

سلام استاد عامری، ممنون از لطفتان، محتاج راهنمایی های جنابعالی هستیم همچنین محتاج دعای دوستان