مهدی رستگاری

خاطره

ارسال شده در تاریخ : 05 بهمن 1400 | شماره ثبت : H9419719

بسمه اللطیف
خاطره

یاد باد آن که به حق جان جهان بود مرا
عشق او جلوه اوصاف جنان بود مرا

نوبهاری که چو بگذشت، به صحرای دلم
لاله زاری ز کران تا به کران بود مرا

سایه گستر به سرم بود قد سرو وی و
جویباری به رخ از اشک روان بود مرا

چو نگاهی به سوی عاشق خود می چرخاند
بهره از لطف و عنایات نهان بود مرا

عشوه می کرد و ز دل طاقت و یارا می برد
نازهایش همگی آفت جان بود مرا

با محبت به نهان گوهر جان می پرورد
مهر او گوهر نایاب زمان بود مرا

رفت ناگاه و نیامد خبری دیگر از او
گویی عشقش چو نسیمی گذران بود مرا

مهدی او رفت ولی خاطره اش در ذهنم.
برتر از خاطر و یاد همگان بود مرا

یاد او رفت در این شعر و به تاریکی شب
بس تمایل به سوی جامه دران بود مرا

#مهدی_رستگاری
یکم بهمن ماه سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
بیست و یکم ژانویه سال ۲۰۲۲ میلادی

دفتر شعر روزگاران
۴۲۱