امید محبی (آرسین)

آدما

ارسال شده در تاریخ : 23 فروردین 1396 | شماره ثبت : H944936

روی این زمین خاکی آدما همه یه جورن

همشون باهم غریبن همه از همدیگه دورن

هرکدوم دنبال کاری وقتی واسه تو ندارن

توی روزگار تاریک روزگاری نو ندارن

توی هر ثانیه ی شهر آدما تاریک و تارن

دیگه از زندگی خستن ولی چاره ای ندارن

نمی تونن که بخندن خنده رو صورتشون نیست

این تبسم روی لبها گاهی اجبار گاهی واهیست

گریه هاشون تو دلاشون حبس و جاری نمیشه

آخه تا کی سیلی ما سرخه باز مثل همیشه

روزگارشون چه تلخه دیگه شیرینی ندارن

پر بغضن پره گریه مثل ابرای بهارن

توی هر ثانیه ی شهر آدما تاریک و تارن

دیگه از زندگی خستن ولی چاره ای ندارن

واسه ی یه لحظه شادی حاضرن که بمیرن

برن و از باغ دنیا اون گل مرگو بچینن

آرسین