کعبه ی دل

« کعبه ی دل »
کعبه در بیت المقدس می بُد و ما را چه کار
یا که در آن مُلک یثرب1، ما نداریم انتظار
ما طوافِ کعبه ی دل ، با صداقت کرده ایم
در طواف کعبه ی دل ، صدقِ نیت را بیار
در طواف کعبه ی دل ، صدق نیت بایدت
صدق نیت ، در طواف کعبه می آید به کار
گر تو خود در ملک یزدانی،همانجا کعبه است
کعبه ی دل را زیارت کن ،که باشد آشکار
در طواف کعبه ی دل، هرکه از حق یاد کرد
حق بر آن بخشنده باشد ، می بُوَد آمرزگار
رهروی در ملک یثرب ، قدر کی افزون کند
گر ندانی ملک یثرب ، را چه باشد اعتبار
گُمرهند آنها که رفتن مکه از ها و هوس
وز تجمّل نـزد ملت ، می نمودند افتخار
ای بسا مردم که در آن ملک یثرب ره رَوند
مستحق2 دوزخ هستند ، فوج فوج و بیشمار
حضرت داود (ع) را اول نـبودش کعبه ای
آن هم از الهام دل ، آن کعبه کرد استوار
در طفولیت خلیل الله3 را ، کی کعبه بود
از طواف کعبه ی دل، کعبه را دادش قرار
هاجر4 از آن ملک یثرب، معجز حق را بدید
تا که اسماعیل آن شد تشنه، در آن کوهسار
آب زمزم دیده شد ، آن طفل خود را آب داد
چاه زمزم ، از همان معجز بماند یادگار
نقش اسرار الهـی ، هاجر از آنجا بدید
معجزی ظاهر بشد ، از حکمت پروردگار
ملک یثرب را ، زِ اسرارش کسی آگاه نیست
از قدیم اسرار آن باشد ، به نزد کردگار
آن خلیل الله ، اگر استاد راه کعبه بود
در طواف کعبه ی دل بود و مرد نیک کار
آن خلیل الله ، طواف کعبه ی دل می نمود
تا که آتش شد برایش سرد و سالم ، لاله بار
هرکه حق را می پرستد، تا بحق دلبسته است
آن نمی سوزد در آتش، یک نفر یا صد هزار
حاجیان لبیک گویند ، در طواف کعبه اش
نزد صاحب کعبه باشند ، حاجیان امید وار
حمد و لِله و لک البیک5 ، گویند حاجیان
این دعا بهـر مسلمانان ، بـباشد افتخار
گفتن اللّهُمَ لک البیک، حاجی واجب است
هفت دور آن طوافت ، حاجیا خود می شمار
آن لک البیک خود را ، واضح و روشن بگو
در حریمِ کعبه ی آن خالق و آمرزگار
نزد حق ، ذکر و دعا رسم مسلمانی بُوَد
ثابت و واضح بگو ، در بـرِ پروردگار
حاجیا بسیار می گو ، آن لک البیک را
بر همه مخلوق خود ، دارد خداوند اختیار
آن لک البیک و اللّهُمَ را حاجی بگو
در طواف کعبه ، آن ذکر تو می باشد شعار
ای برادر تا توانی بر خدا ، نزدیک باش
مردم دور از خدا را ، کارشان بر خود گذار
ای برادر تا توانی بر خدا ، دل بسته باش
رد شـو از کردار زشـت مردمان نابکار6
هفت بار از مروه7 تا کوه صفا ،گردش کنی
تا صفا یابد دلت ، زآن کوههای گرمسار
هر که تزویر و دغل ، آرَد به جای امر حق
بـر حقیقت بینیان ، این کار باشد ناگوار
در طواف کعبه هر کس،حیله و تزویر کرد
در قیامت نزد خالق ، می بُوَد آن شرمسار
آن خلیل الله ، بهـر ما ریاضتها کشیـد
تا که ملت را به سوی حق ، نماید هوشیار
وحی و الهام خدا ، بـشنیدن آن پیغمبران
حق شناسان می شناسند حکمت پروردگار
وحی حق را ،آن پیمبرها زِ خود سنجیده اند
از ره وحیَـش خدا ، باشد به ما آمرزگار
هـر پیمبـر را قرار و عهد بودش با خدا
با خدایت همچو پیغمبر ،بکن عهد و قرار
در حریم آل پیغمبر(ص) و یا در کعبه ایی
مقصد از آن این بُوَد ، تا نـشکنی عهد و قرار
عهد و پیمانی زِ آدم ، آن خدا بگرفته است
عهد آن را جهد8 کن ،نـتوان کنی از آن فرار
در تمام مُلک یثرب ، عهد حق ثابت بُوَد
عهد خدا ثابت بُوَد ، آن را به دل ثابت بدار
در فضا و بحر یزدان ، هر که باشی هر کجا
عهد حق باید نگهداری ، که باشی با وقار
گر تمام خلق خالق ، عهد حق را بـشکنند
حق ندارد از شکستن یا نگهداری آنها انتظار
جان من آن عهد حق را ، باطناً در دل بگیر
خلق ظاهر بین رها کن ،کارشان را واگذار
کارخود را دست غیر ازخود مده،چون از توشد
از تو شد سود و زیانش،بعد از آن انجام کار
حاجیان هر کعبه و هر مسجد و معبدگهی
می بُوَد از بهر خالق ، جای ذکری یا شعار
ای بشر گر رو به سوی کعبه ی حق می روی
نیتـت بـر سوی حق کن ، با دل امید وار
حاجیا گر رستگاری آرزو داری زِ حق
خلق حق را گر نیازاری ، بگردی رستگار
حُسن عقبی حاجیا ، در آن کم آزاری بُوَد
گر پُـر آزاری شود ،آن حُسن عقبی، شام تار
هوشیاران ،کعبه سنگ و خاکِ این دنیا بُوَد
کعبه ی دل را زیارت کن،گر هستی هوشیار
ای حسن گفتی ، طواف کعبه بهـر حاجیان
شعر شیرنت برای حاجیان ، شد خوشگوار
٭٭٭
1- مدینه- ناحیه ای از عربستان که مدینه و مکه جزء آن است 2- لایق – سزاوار 3- حضرت ابراهیم (ع) 4- همسر حضرت ابراهیم (ع) 5- ذکری که حاجیان در اعمال حج می گویند - تلبیه
6- بد کردار 7- کوهی در مکه 8- کوشش- تلاش
حسن مصطفایی دهنوی

ایمیل مقصد