دو تا دیوانه

دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی
« دو تا دیوانه »
دو تا دیوانه بـودن شهـر شیـراز
عمل بر ضد هم می کردن آغاز
منـم دیوانه تـر بـودم از آنها
بدون رأیـشان گشتـم سخن ساز
تـو گـر دیوانگی را دوست داری
بیـا با ما بشـو اینجا هم آواز1
یکی ماننـد بلبل خوش صدا بود
بُد آن خواننده ی نیک و خوش آواز
یکی ماننـد کفتار2 و خَشن3 بود
بُد4 آن بدگو و بد خوان و بد آواز
یکی اول صدایش صاف و نرم است
به یک صوت دل آرا و خوش آواز
یکی بد رؤیت5 و بدگوی و بد صوت
صدایی صد گِـره ، همچون صدا غاز
یکی خوش رؤیت وخوش خُلق ونیکوست
لبش چون غنچه باشد، چهره اش باز
یکی دیگر قدش کوتاه و زشتـس
رُخـش تاریک و لبهایـش زِ هم باز
یکی با زُهـد و تقـوا و نـمازس
زِ اول ذکر حق را کرد آغاز
یکی با کینـه با مـردم به جنگس
دروغگو هست و وِلگرد و هوسباز
یکـی اول قناعـت پیشـه کـرده
ابد چیزی زِ کس ناکرد ابراز6
یکی چاقو کش و ظلم و پُـر آزار
مداوم پُـر خور و رند7 و هوسباز
یکی دانـا و دانشجـو و دینـدار
به شهرت بود از دینـش سـر افراز
یکی نادان و بی دین بود و بدکار
شده مشهـور غِـش8 و فتنـه پرداز
یکی با راستـی و صـدق و صافـی
سخن با راستـی می کرد ابراز
یکی بر ضد آن با کذب و نیرنگ
تقلب کار و کج خُلق و دروغ ساز
یکی هشیار وخوش گفتار و خوشروی
سخندان و هنـرور ، نکته پـرداز
به عکسش دیگری خواب وخِرفت بود
به مردم از نهانـش می گرفت گاز
اگر شعرم بـخواندی ، خنده کردی
بخوان بار دیگر با صوت و آواز
از این مـردم به دنیـا صـد هزارنـد
زِ تهران و قم هستند ، تا به اهواز
خدایا این چه وضعی هست و سختس
کبوتـر کـی شود هم راز شهبـاز
کدامیـن آدم این حالـت پـسندد
چرا خوبان به هم نیستنـد دَمسـاز
خدایا ما دو فرد از هم جدا کن
چرا با هم به یک شهریـم ناسـاز
خدا ما بنده ی یک خالق هستیـم
چرا بـر ضـد هم هستیـم زِ آغاز
خدایا ، نکته دان و نکته سنجـی
سخن در نطق ما می کردی ابراز
خداوندا مگـر مُـلک تو تنگـس
که ما را روبرو داری چو مقراض9
خدا می گوید ای کوتاه فکران
بُـرشتی نیست از یک تای مقراض
من اول آدمـی را خلق کـردم
ملائک نارضـا بودن از این راز
زِ اول آدم و شیـطان هماهنـگ
به کار خود نماینـد راه خود باز
چو شیـطان سجده بـر آدم نـیاورد
رجیم حکم حق شد ، آن زِ آغاز
بشـر را حق برِ تدبیـر من نیست
که در مُلکم تو کردی بحثی ابراز10
جوابـت را بشـر اینجا شنیـدی
اگر سوزی ، سخن منما تو ابراز
خداوندا تویـی دانـای دانـش
چرا ما را به هم داری تو ناساز
خدا می گوید این حکمم همین است
تو می خواهی بسوز و خواه می ساز
تو را کوتاه فکـری بیشتـر شد
چو بَد نَـبْود ، نـگردد خوبی ابراز
اگر آدم بُد و شیـطان نـمی بود
نـمی شد امتحانـش نیک ممتاز
به پرواز اَر طیوری تیز تـر بود
کجا می شد اسیـر چنگ شهباز
خدا خَلقـت زِ تو بیگانه هستنـد
چرا با تو نـمی باشند همراز
حسن ایراد بـر خالـق نـشاید
کجا طوطی ظفـر یابد به شهباز
٭٭٭
1- صوت- نغمه 2- جانوری درنده 3- زُمخت 4- بود 5- دیدار 6- اظهار – درخواست 7- غدار 8-کینه - تقلب 9- قیچی 10- اظهار- آشکار کردن
حسن مصطفایی دهنوی

ایمیل مقصد