منزلگه یار

« منزلگه یار »
هر که در مدت عمرش ، پی مِهر دل نیست
بی دلی لایق هر منزل و هر محفل نیست
آن زمان ره بـتوان بُرد ، به منزلگه یار
گر تو را مهر کس دیگری اندر دل نیست
ای که در راه طلب مانده و راهی نبری
دیده بگشا ،که تو را یار دَمی غافل نیست
هـر زمان می طلبد یار، تو را در ره خود
بـتوانی بروی ، پای تو گر در گِل نیست
ای بسا1 مَحرم اسرار ، بُدندش همه جا
هیچ کس مثل تو از سِـر خدا ، غافل نیست
راه منزلگه یار ، اَر طلبـی راه بـرو
رهروان رفتن و دیدن که رهش باطل نیست
از ره دانش و دل جو ، ره منزلگه یار
نـتوانی تو اگر ، قلب و دلت کامل نیست
همچو دهقان ، اگر آن بذر نکاری به زمین
هیچ بر دست تو در وقت درو حاصل نیست
آنکه اسرار سخن را ، بـنهادت به زبان
چشم دل باز کن و بین به رهش حایل2 نیست
هر که اسرار وِرا3 دید و نظر داشت به راه
راه خود راست برفت و به رهش معطل نیست
هر که در راه خدا ، بحر طبیعت بـنشست
دید در بحر طبیعت ، اثـر ساحل نیست
ای نسیم سحر از ، غیر ره یار مپرس
هیچ کس مثل من و تو،به رهش مایل نیست
لطف آن شامل حالِ من و تو نیست مگر
که بُوَد آنکه ،بر آن لطف خدا شامل نیست
رد شو از پرده ی پندار ، ببین زلف رخش
هر که در پرده ی پندار بُوَد قابل نیست
رهنوردی بُوَد آنکس که در این راه رَود
هر که این راه رود ، آن ابداً کاهل4 نیست
هر که بیرون رود از رسم و طریق ره یار
به یقینـس که راهش ، بجـز از باطل نیست
رهروی در ره جانان ، هنـر بیدل5 نیست
رهرو منزل جانان ، به یقین بیدل نیست
ای نسیم سحر ، از قبر مجو آن ره یار
هرکه اسراری ازآن یار نظرکردکه بد دل نیست
هر چه در راه دویدی،زِ تو یک حاصل نیست
هر چه در راه دویدن ، اثـر از منزل نیست
تو حسن حرف ره یار بـگفتی ، بـشنو
هر که این راه رود ، زحمت آن زایل6 نیست
٭٭٭
1- بسیار 2- پرده - مانع 3- او را 4- تنبل – تن پرور 5- دلباخته- غمگین 6- دگرگون شونده
دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی

ایمیل مقصد