لذت دنیا

« لذت دنیا »

ای دریغا من از این دهر ، چه فریاد کنم

از کدامین خطراتش ، به جهان یاد کنم

همه این خاک زمین،خسته دلی بود چو من

کی توانم ،به یکی خسته دل4 امداد کنم

دادم از گردش ایامس و این دهر دنی

به کجایش بـتوانم که دلی شاد کنم

کاخ هر پادشه ، از دهر دنی گشته خراب

من کجا ، منزلی از بهر خود آباد کنم

کِشت کاریست،دراین مزرعه از روز قدیم

حِس این مرحله از سبزی شمشاد کنم

کار دیوانه و عاقل،همه یکسان شده است

گر به دقت ، نظری در همه افراد کنم

این چه وضع و چه طرزیست،چه دنیای عجیب

از که پُرسم و سؤالش ،زِ چه استاد کنم

راه دنیا به کجا طی شود ، استاد بگو

طی این راه همینـس ، شکم آباد کنم

کار دنیا بهم آمیخته است ، طی نـشود

گر همه عمر منم ، کار چو فرهاد کنم

پیر ما گفت:که دنیا چه قشنگس چو عروس

لذتم نیست ، اگر خویش چو داماد کنم

آفتِ1 خرمن ما ، لذت دنیا شد و بس

گر به لذت برسم ، خرمن بر باد کنم

عارفی گفت : زِ بیداد بـپرهیز که من

نـتوانم که دیگر ، کار زِ بیداد کنم

خطراتی است برایم ، زِ همین دهر دنی

با چه رمزی زِ خطر ، من خودم آزاد کنم

چاره ای نیست ،مگر در ره فرمان خدا

به امید کرمش ، این دل خود شاد کنم

گوی توفیق2، رها می بُوَد از دست ولی

گوی توفیق بـَرم ، گر زِ خدا یاد کنم

چاره ای گو زِ برایم ، زِ همین دهر دنی

تا مگر پیروی از صحبت زُهاد3 کنم

ستم آباد جهان ، درد مرا نیست طبیب

کی توان چاره ی درد ،از ستم آباد کنم

ستم آباد جهان ، ستم از دین می زندم

تا که من،رو سوی هر کفری و الحاد4 کنم

ستم از مرحله دین ، ضررش خورد به من

تا نـشاید دیگر این مرحله ارشاد کنم

خائنی شد به سرم ،ضربه ی جلادی دهر

لاوه5 باید بر این خائن6 جلاد کنم

جانم از ضربه ی این دهر اجل کُند شود

مَحرمی کو که بَرش ، ناله و فریاد کنم

دست پیغمبر(ص) ما ، دین به بنیاد نهاد

رفت پیغمبر(ص) ، از دست که بنیاد کنم

عجب اینس ،که من از دهر دنی شکوه کنم

صد عجبتـر ، که تمنّا کنم آباد کنم

غافل از این من دل خسته ی محزون نشوید

کو حکیمی ،که بَرش ناله ی آزاد کنم

صید صیاد جهان شد، دل بشکسته ی من

من چه نفرین زِ خودم ، بدرقه صیاد کنم

حسن از کار نکویان جهان ، پند گرفت

گفت : دیگر نتوان کار بد ایجاد کنم

4- غمناک – دلتنگ
1- ضرر- آسیب 2- عنایت و لطف الهی 3- پارسایان 4- از دین برگشتن 5- چاپلوسی 6- خیانت کار

ایمیل مقصد