حسن مصطفایی دهنوی

امتیاز اعضا:

بلبل

ارسال شده در تاریخ : 03 فروردین 1398 | شماره ثبت : H947594

« بلبل »
در ذات خدا نـتوان، یک حرف بد و لغوی1
از ما به بُروز2 آید ،یا از کس بی مغزی
درعقل بشر نقص است ،جوید زِ خدا نقصی
عقل بشر آنجا شد ، یک هستی بی مغزی
ما را به خدا عشقس ،عشق از سر با مغزی
با نام خدا نـتوان ، گفتن سخن لغوی
عقل بشر از عقل است ، باید بدهد پندی
از کار خدا باید ، در دل بـنهد رمزی
ای با خبر ای بلبل ، برگو سخن و نطقی
با نام خـدا بلبل ، بنیـاد بـکن نطقی
ای بلبل خوش الهام ، الهام بکن طرزی
کـز نام خـدا باشـد ، الهام تو با مغزی
عشق است وگُل وبلبل،همراهن و هم بازی
هر جا سخنِ عشقس ، زآنها بُوَد آوازی
عشقی که بحق باشد ،نَـبْود سخن لغوی
هرجا سخن از عشقس،عشقس نه هوسبازی
ای عارف روشندل ، بر گو سخنت طرزی
تا هرکه شنیده است آن،برگیرد از آن مغزی
ای ناصح بی ایمان ، منما زِ سخن دزدی
چون خالقِ مـا داناس، بر تو نـکند لطفی
ای مانده به هر کاری،گر ترکی و گر تازی
فتحی زِ خدایت جو، تا آن بـشود راضی
ای عاشق پستیهـا ، دنیـا دهـدت بازی
خوش می نگری دنیا،وز ضربه ی آن لغزی3
دام است عجب سختس،کس را نکند راضی
بیرون نتوان رفتن ، از دام به هر طرزی
آنها که به دام افتند ، خود را بجَوَن4 طرزی
خود رابجوَن چون سگ،ازصدمه ی بی مغزی
خود ای حسن این پندت،بردل بنشان طرزی
کز پنـد تو بتواننـد ، جوینـد اثـر مغزی5
٭٭٭
1- بیهوده 2- ظهور 3- سوراخ موش و سوسمار 4- جویدن 5- فکر – مقصود- قصد 6- خرسندی