غمگینی قلم
چه شد که دانه زنجیر پای هم شده ایم
به پای خاطر آشفته هم قدم شده ایم
اکرچه همدم سرویم و قله های رفیع
به زیر بار مصیبت دوباره خم شده ایم
من و تو فوج پرستوی آسمان همیم
که دانه دانه از این بیکرانه کم شده ایم
برای آن که ره آشیانه گم نشود
طنین لرزش آوی زیر و بم شده ایم
طلوع خاطره های گذشته پا نگرفت
غروب واژه غمگینیِ قلم شده ایم
نسیم ساحل دریایمان افاقه نشد
سوار شانه آشفته ی بلم شده ایم
به زیر نم نم باران اگرچه جا نزدیم
اسیر غرش طوفان دم به دم شده ایم
به سمت جاده بیگانگی قدم نزدیم
برای بستن پیمان خود علم شده ایم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 14 مهر 1401 12:39
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
دادا بیلوردی 17 مهر 1401 23:06
درود بر احساستان