جا ماندیم
اسیر چشمه حیوان شدیم و جا ماندیم
به آسمان نرسیدیم و بینوا ماندیم
به فرض اینکه دلیلش فریب شیطان بود
به زیر بار امانت نرفته وا ماندیم
برای سرخی سیبی که رنگ حوا داشت
کنار گندم ناکشته ای چرا ماندیم !؟
اگر چه عرش خدا هم برایمان کم بود
ببین به خاک سیاه زمین کجا ماندیم!
مسیر منزلت آدمی چه حکمی داشت؟!
که از قطار شتابان ماجرا ماندیم
میان این همه آوارگی و حیرانی
تکیده بین غم و غصه و بلا ماندیم
بیا و این همه بیکانگی نکن با ما
بگو چه شد که به این درد بی دوا ماندیم
♤♤♤
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نقد 1
علی معصومی 29 امرداد 1402 23:26