نوشته های ادبی لیلا سعیدی

*سرشلوغ ترین شاعر ِ شهر کسی ست که از هر تار موی ِ معشوقش شعری مجزا می سراید نه کسی که صرفا به یک گیسوی بافته شده بسنده می کند* ...

کاش آدم‌ها زود به یاد می آوردند که دوست داشتن را “جایی” جا گذاشته اند ❤️عشق❤️ «تصمیم مهمی ست مثل تصمیم کبری» ...

تا می‌توان در گردی ِ چشمان ِ آبی ات بزیست عقل حکم می کند سیاره ی زمین را دیگر احتیاج نیست

گاه می شود به جای دریا در دوست داشتن ِ تو غرق شد... اینجا دیگر “دریا” نامرد نیست نامرد “تویی “ که دل من را می بری...

از من نه دل بندم از انگشتان ِ دستم بپرس عشق چیست؟! که هر روز صبح شعری می شوند روی کاغذ برای دوست داشتن ِتو

اگر پل صراط به دوست داشتن ِ تو بند بود حتم داشتم که عبور خواهم کرد جایی که عشق باشد آنجا خبری از مجازات نیست

دست بالای دست بسیار است مثل من در دوست داشتن ِ تو

دستت را بکش روی پیشانی ام جانا این دمای بالای بدنم معنایش همان است که می گویند برای کسی بمیر که برایت تب کند

یک قاب ِ دو نفره درون ِ خیالم خالی ست.

میدانی گوش ِ قاصدک را کر کرده ام تا از تو خبری آورد؟!

به مو می‌رسد اما پاره نمی شود داشتن ِ ( ط ) را می گویم #لیلا_سعیدی

او به نان ِشبش محتاج است من به آغوش ِ (ط)

تو تنها کَس زندگی منی جانا بگو چشمانشان را بر تو درویش کنند

با ماه میانه ای داری که اینگونه دل می بری؟!

«هگولس» اگر می دانست دقیقه های بی معشوق چه قدر‌‌ تلخ می گذرند هرگز دست به اختراع ساعت نمیزد!!

(ط) فریضه ی واجب ِ هر روز منی مثل نماز

سرسره رو میخوام چیکار؟ وقتی میتونم تو آغوش ِ (ط) سُر بخورم!؟

کلید ِ اتاقم پشت در است اگر روزی دلت هوس ِ «یک دوستت دارم ِ»ساده کرد من منتظرت هستم

فقط حافظ از حال ِ دل من با خبر است ای جانا! یلدا بدون تو برایم بلندترین شب سال که چه عرض کنم اصلا شب نیست ؛سیاهی ست...

دفترم پر از واژه های عاشقانه ای ست که شب ها برای تو می نویسم ولی نمیدانم چرا به واژه ی “آغوش” که می رسد چراغ مطالعه ی میزَم هم خسته می شود؟! شاید چراغ هم می داند راز ِ تنهایی های شبانه ی مرا.......