نوشته های ادبی لیلا سعیدی

الکی که نیست تو را دوست داشتن باید از هفت خوان رستم گذشت

و پاییز این بار هم خجالت زده از برگ های زردی که درختان برای قدم زدن های عاشقانه ی من و تو پیشکش زمین کرده اند خودش را فدای ِ زمستان می کند... یلدا پیشاپیش مبارک ...

و من با تمام ِ سازهایت خواهم رقصید اگر روزی مخاطب ِ خاص ِ اشعارت باشم

آغوش ِ (ط) تنها چیزی ست که هیچ گاه به کمش قانع نمی شوم

شاید خدا هنگام آفرینش ِ باران حواسش به چتر نبود که از روی حسادت به لباس هایمان خیانت کرد که مبادا در آغوش ِ ما خیس شوند...

من اگر نوح بودم به جای کشتی قایقی کوچک میساختم تا تُ تنها عضو اش باشی

بگو به موهایت نگاه نکنند حرمت دارد این دستانی که روزی لا به لای موهایت عاشقی کرده اند

من فکر می کنم بیشتر از یک موزیک زیبا???? نجوای دوستت دارم های ِ تُ دم ِ گوش هایم است که مرا به رقصیدن ِ وا میدارد

آنان که می گویند افراط اصلا خوب نیست حتم دارم تا به حال عشق را تجربه نکرده اند!!! مگر می شود عاشق باشی و افراط نکنی در دوست داشتن❤️؟؟...

و “دی” حتما «نام ِ مردی ست عاشق که دلش می خواهد با دستان ِ تو آدم برفی بسازد» وگرنه این حجم از سردی این ماه بی دلیل نیست...

اگر تو نبودی من هیچ وقت شاعر نمی شدم میدانی علت ِ تراوش ِ اشعار همیشه بودن ِ کسی ست که یا موهایش زمینه ی شعر گفتن را می سازد یا چشم هایش...

می ترسم جانم از کسی که (تُ) روزی سوژه ی عکاسی اش شوی:( و این لنز ِ لعنتی تمام ِ زحمت های شاعری ام را با لبخند (طُ) یک شبه به باد دهد...

چه دروغِ زیبایی گفتم:) شب ها با لالایی های ِ (تُ) می خوابم

راستش را بخواهی (تُ) اگر کنارم نباشی این آینه عقده ای تمام ِ عکس هایم را خراب می کند آری جانم! خوب فهمیدی جای دستانت که روی شانه هایم خالی باشد آینه می شود مقصر ِ اصلی ِ داستان...

ما در جوار ِ یکی از بلندترین برج های ِ دنیا همدیگر را بغل کردیم و(بلندی ِ ایفل) به لب های ما نیز سرایت کرد این بلندترین بوسه ی عاشقانه ی جهان است...

من میدانم دلیل ِ عاقلانه ای نیست زمستان باشد و از ترسِ سرما عاشقانه هایتان را کنار ِ هیزم های ِ چوبی شومینه به سر کنید من فقط این را خوب میدانم که خدا هیچ چیز را بیهوده خلق نکرده حتم دارم حرارتِ دستا...

انگشتانِ دستت را لای ِ انگشتان ِ دستم قفل کردی و حالا دیگر هیچ شاعری میل ندارد دستانت را شعر کند آری جانم !! این سرزمین شاعرانش هم حسودند ...

گل جان دارد به هر بی جانش هدیه ندهید این عمر کوته را صرف ِ هر رهگذر ِ کوی و خیابان نکنید به خدا ،این دُر محبت را ،خدا مفت ارزانی این وادی ِ دنیا نکرد که بشر مفت ارزانی خلقش بکند ...

بخند جانم:) این دکمه ی شاتر ِ دوربین ِ گوشی ام فقط با انگشتان ِ من میانه اش خوب است وقتی که روی لبخند ِ تو زوم می کنند...

مرا ببخش نمی دانستم جمله ی دوستت دارم با بغل کردن سریع الانتقال تر است تا گفتن ِ شعر حالا دیگر در آغوش کشیدنت را از بر می گیرم به جای شعر گفتن ؛جانم:) ...