چشم هایم خیس آب_ اشک هایم به سرازیری باران شمال_ غم ها در دل من،خانه ی ویلایی دارند به رهن_ و جدایی، که شده قصه ی تکراریه من در شب تار_ و دلم، مثال یک قایق بشکسته ی در گل مانده، که ند...

مدعی مرا بسوزکه به عشقت خلیل خواهم شد مرا بکُش که به حُسنت دلیل خواهم شد به کوی تو خواهم که جان دهم هر دم که با اجل به هوایت بخیل خواهم شد بگو که در غم هجرت به کوچ برخیزم قسم که یک تنه عمری...

هزار و یک ترانه دفتر اول: یاد یار نام ترانه: ندا یه آسمانیم تقدیم به ندای یه آسما نیم ** ندا یه آسمانی یم تو ندا یه زمینی یم تو از هوا- من خاکیم تو باقی یی- من فانی یم ** ندا بده...

بیا از هر سمتی که بخواهی کوره راهی که نمی شناسم خیابانی که می شناسم...

یکباره گــــــرفته بدنـــــم بـــــــوی تنت را بـــــی انکه به آغــــــــوش بگیرم بدنت را صد بار به در گفتم و دیـــــــوار نفهمید در گوشــــه ی دل راز بسی خواستنت را صـــــــــد بـار نشستم ...

بی ثمر حرفی به زبان درخورِ این بی ثمری نیست بدتر که خبر از تو به جز بی خبری نیست این گونه که بیداد و ستم کرد نگاهت در هیچ کجا شیوه ی بیدادگری نیست از حالتِ گیسوی تو از چشمِ خمارت یک ...

مغز من سینمای n بعدی سینه ام کتاب تاریخ است قلب من تیر میکشد بی شک زخمی از هوای مریخ است زخمی از نگاه آدم هاست سیبل خوبیست بطن چپم تیر بنداز و ببین که بعد از آن می روم گوشه ای بکپم می روم ...

آدمی وقتی غرورش را فدا کرد مرده است من غرورم را فدا کردم بماند ساقیا عاشقان را بس خطاکاران صدا کردم ببین عاقبت خود هم خطا کردم بماند ساقیا...

«کِز به یک گوشه دل و باده گساری می کرد[1]» تا در آیی تو ز دَر، لحظه شماری می کرد روی امواجِ دو گیسوی بهم بافته ات دل دیوانه ی من، موج سواری می کرد زاهدا، عشق خدا داد به هر ذرّه ی چرخ زی...

مصلحت با آسمان بود زمین آسمانی شد مجالم نداد غم تو غم تو غم تو چشمانت آرزوهایم را رنگ کرد خشت اول کج نبود معمار تو بودی ثریا! نفرینم نکن تمام مصالح را کنار می گذارم زمینی به وسع...

با عشق ممکن میشود محال ها با عشق جبران میشود هرج ها با عشق معنا میشود غزل ها با عشق شعله میشود شرر ها با عشق حاجت به طبیب نیست با عشق درمان میشود مرض ها ...

تا لحظه ی دیدار تو امشب عقب افتاد بین من و تو فاصله ها ، بی سبب افتاد آرامش صد قافله ی عشق ، بهم خورد آتشکده ی قلب من از تاب و تب افتاد در ناب ترین موج تمنای دل من "خورشید ندانسته بدامان شب ...

چقدربه دلم وعده دادم آمدنت را ... چقدر دردکشیدم نیامدنت را ... با هجوم وحشی این همه انتظار همیشه جای خالیت تنهاسهم من بود ... دراین هوای بی رحم عاشق کش تهران ... نه کسی جایت را پر نمی ...

مثل باران به دشت چشمانت مثل عطر شقایق عاشق روی تصویرِ سبز احساست می نویسم فدای تو ، طارق می نویسم که رفتنی هستم مثل برگی که با خزان رقصید می روم بی صدا ، به آرامی مثل اشکی که بی صدا بارید ...

جدایی ها فلک و قامتی که تا مانده ست وافق غرق خون زپا مانده ست شب رجزخوان و لشکر خورشید پشت کوهی بلند جا مانده ست باغبانی که مانده در پاییز و به باغی تبر رها مانده ست دلی از درد و غصه می ...

نگات تابستون شرجی یه شهر منم تبعیدیم تا به همیشه ... تا اسمت رو میارم توی یه جمع چشات روی تنم آوارمیشه یه آواره توی دنیای شعرم همه ترانه هام نذر نگاهت ... یه وقتایی واست عکاس میشم اونم ار...

بهشت
عاشقانه ترین معجزه ای بود
که با تو در اردیبهشت به آغوشم افتاد

داغِ دلدادگی ام را به دماوند کنید دلِ غمگین مرا شاد و فرهمند کنید گله ای نیست که خود کردم و تدبیرم هیچ سیلِ چشمانِ مرا راهیِ اروند کنید میهمانِ گذرِ کوچه ی معشوق منید تا کمی درد مثالِ م...

ای تشنج های تب آلود من
قطره های اشک ناخشنود من
ای شبیخون های بیشرم غرور
در تلاطم های نامحدود من
عاطفه های سترون در سکوت
هی گره خورده به تاروپود من
ای طلوع بی وفایی های تو...

تا جام شراب توی دستت باشد تا عشق خمار چشم مستت باشد انگور بهاری لبت شیرین است فرهاد همیشه پای بستت باشد