حضرت مرگ، چرا با ما غریبی میکنی؟
این جهان دیگر چه دارد، خسیسی میکنی
دوستان رفتند یکایک از پی آلام هم
پس چرا نوبت به ما شد، تو رئیسی میکنی؟
طفل بودیم، پیر گشتیم زین همه جور و جفا
از چه رو در کار ما فحص...

در سفره مان گشنه پلو
آخ جون تو صف رفتیم جلو
جیبها اگر خالی شده
قسط و عوارض نو به نو
هرکس خر خود رانده است
ما همچنان در حال دو
بیکاری وانگه تنبلی ...

ابر طوفانزای من، از بهر چه بی بر شدی
شیر بیشه پس چرا همچون گلی پرپر شدی
شایدم همچو حضرات بهر حل مشکلات
راه حل یک شبه دادی و بازیگر شدی...

بس که در اوج تنعم زیستیم
مُردیم از فرط خوشی، ما کیستیم؟
این همه نعمت که دولت خرج کرد
پس چرا ما در فلاکت بیستیم؟...

چقدر آسان نهادیم پا به روی قلب یکدیگر
دریغ از آن همه احساس
که فرش راه خود کردیم
چه ساده ما گذر کردیم
از آن عمر هدر رفته
ولی آخر نفهمیدیم
به دنبال چه می گردیم
سپیدی را چه ارزان خرج کردیم
به پای آن ...