کودک فالگیر چه میدانست که فالش را این گونه سروده اند.
در میان تمام بغض های تلخ جهانش،
لبخندی را جستجو!....
هنوز حنجره،
صدای گامهای بلندِ خوبترینِ اتفاقِ خواب را می دهد
در جهانی که رویاهای کودکانه، بیدار
و
فریادی چنین بی صدا و پرزخم.
به آوازی غمگنانه.
دور مانده از قبیلهی گرم مهربانی اش.
و تنهاست در عشیرهای که تعلق ندارد بافته هایش،
به رشته هایی که او از آن دور است.
و تمام لبخندهایش، بغضی پر از درد.
اما هنوز حنجره اش،
صدای گامهای بلندِ خوبترینِ اتفاقِ خواب را می دهد.
معصومه محمدی سیف
تعداد آرا : 7 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 11
امیر عاجلو 19 تیر 1399 07:34
.مانا باشید و شاعر
معصومه محمدی سیف 19 تیر 1399 17:57
سپاسمند مهرتان بزرگوار
منصور آفرید 19 تیر 1399 09:25
درود بر شما زیباست
معصومه محمدی سیف 19 تیر 1399 17:57
زیبانگاهید بزرگوار. سپاسمند مهرتانم
محمد مولوی 19 تیر 1399 13:50
معصومه محمدی سیف 19 تیر 1399 17:57
سپاس
کرم عرب عامری 19 تیر 1399 14:23
درودها گرامی
معصومه محمدی سیف 19 تیر 1399 17:58
سپاسمند مهرتانم بزرگوار
فاطمه گودرزی 19 تیر 1399 23:20
درود بانو
فریبا غضنفری 20 تیر 1399 16:36
درودتان
رضا زمانیان قوژدی 07 امرداد 1399 12:32
درودها بانو
زیبا و دلنشین است