ماه خندید. ستاره درخشید. خورشید گرمی گرفت. زمین سبز شد. آسمان بارید. جبرئیل سجده شکر به جا آورد. صفوف فرشتگان غرق شادی و هلهله باغهای بهشتی را آذین بستند. انبیاء ماضی از آدم صفی الله تا عیسی روح الله، همگی شادمانه به هم شادباش گفتند. جهان کائنات شکوفا شد. آمنه خاتون لبخند بر لب نگاه سراسر مهر خود را به چهره همچون قرص ماه شب چهارده نوگل تازه شکفته اش دوخت و در دل با شوی خود که این لحظه را ندید و رفت، زمزمه کرد و او را نوید داد که فخر آفریده های الهی را به دنیا امانت داد. آری بهترین مخلوقات حضرت حق در کل هستی به این جهان پای گذاشت. وجود نازنینش همچون برگ گل طراوت و سرزندگی با خود به ارمغان آورد. کودکی که سرنوشت دنیا را تغییر داد. باری او محمد بود. هم او که امین و جمیل و بسیم و شریف و حلیم و نصیر و عزیز است. کسی که جهالت و خشونت و حماقت و عناد و تکبر و شرک و نفاق و زشتی و پلیدی های جامعه خود را با شرافت، همدلی، ایمان، پاکی، نوعدوستی، برابری، برادری، گذشت و انسانیت جایگزین کرد.
محمد(ص) هدیه ارزشمند خالق است به بشریت. هر که او را شناخت، هیچ حاجتی نخواهد داشت و هر که با او دشمنی کرد، خسران دو دنیا را به جان خرید. ای پیام آور لطف و رحمت، در پیشگاه الهی و در رستاخیز عظیم، چشم امید به شفاعت تو داریم و در زمره امت تو بودن، بالاترین شرف ماست. خودت ما را در مسیر هدایت نگاهدار.
میلاد سروش هدایت، نبی اکرم بر تمامی مسلمین جهان و آزادگان سایر ادیان که رفعت مقامش را باور دارند تهنیت باد.